Door zorg en pijn omgeven
de toekomst donker, zwart
geen uitweg in het leven
het dreunt door hoofd en hart
de dagen zo benauwend
hoe kan ik verdergaan
elke nieuwe morgen
roep ik uit wanhoop aan.
Vertwijfeling, verwarring
ze overspoelen mij
hoe kom ik in dit leven
die duisternis voorbij
het is niet te verbloemen
mijn wankel evenwicht
vaak tast ik in het duister
toch weet ik van het Licht.
Een roepstem klinkt van binnen
geduldig in de nacht
kom Mij je zorgen brengen
je weet toch dat Ik wacht
om jou ook mee te nemen
door diepe diepten heen
laat Mij in ’t duister stralen
en wandel niet alleen.
Hij wil mijn leven raken
mij steunen in de strijd
versterken in die dagen
Hij is tot hulp bereid
als zorgen overspoelen
de angst enorm benauwt
mag ik kruipen in Zijn armen
die Hij geopend houdt.