Eerst dacht ik dat de zon
voorgoed verdwenen was.
En dat het nooit meer kon:
'de madeliefjes in het gras.'
Een donkergrijze doek
over de horizon gestreken.
Voor mij een zeker weten:
'Nooit meer een lach
op mijn gezicht.'

Toen schoot er door 
het wolkendek
toch weer een zachte glans.
Het was een nieuwe kans,
een nieuw begin
die dwars er tegenin
een weg zocht naar het licht.

De wolken gingen wat opzij,
de bloemen gingen geuren.
Een nieuwe kans voor mij;
Gods licht in vele kleuren.