je hartje had zo blij geklopt
Je lijfje had zo goed geleken
geen adertje dat leek verstopt.
En toen je eind'lijk werd geboren
Is het als in een film gegaan
Je had de strijd al snel verloren
Het noodlot leek je toe te slaan.
Verdrietig, hulp'loos en verloren
Het lege wiegje in de hoek
er was een engeltje geboren
maar nu al was haar adem zoek.
Soms is het of je boven glimlacht
'Ga door, ik ben bij Vader thuis
Hij had iets moois voor mij bedacht
ik kreeg de mooiste plaats in huis'.
Dat geeft ons uitzicht in het lijden
Begrijpen doen we het nog niet
Maar dat jij loskwam van de tijden
verlicht ons zwaar en ruw verdriet.
Eens zien wij jou in 't volle zonlicht
Dan zijn we altijd bij elkaar
Nu nog berooid en vaak ontwricht
maar eens in eeuw'ge vreugde daar….