Zij wisten het beiden

Het was al meer dan
twintig jaar geleden
de herinneringen deden
nog evenveel pijn
de dagen dat zij naast
haar kind had gezeten
wetend dat er geen genezing
voor hem kon zijn…

zij wisten het beiden
de moeder en het kind
en jaren was hun gang
van huis naar kliniek
soms was er beterschap
en waren ze blij gezind
maar uiteindelijk werd
het kind toch doodziek

toen zij na jaren
de hoop moesten opgeven
zag de moeder nergens
uitkomst meer
op een nacht was zij
opgestaan en had gebeden
toon mij Heer een uitweg
voor zo’n groot zeer

waarom had zij levenslang
verdriet gekregen
en had haar lieveling
doelloos moeten strijden
ondraaglijke gedachten
gingen zwaarder wegen
maar zelf kon zij niet
die angstige tijd afsnijden

tot een Stem haar riep
het verhaal op te schrijven
toen kwamen de beelden
nog sterker aangedreven
ze hielpen haar in de strijd
tegen haar eigen lijden
en een grote steun zou zij
aan lotgenoten doorgeven