Zo innig heb ik liefgehad,
zonder dat ik jou zag.
Zo vredig in mijn huid verpakt,
je groeide met de dag.

Je bracht de Hemel zo dichtbij,
een engeltje zo klein zo fijn.
Je eerste speeltjes op een rij,
kaarten met sokjes aan de lijn.

Zo innig heb ik liefgehad,
toen jij ter wereld kwam.
De draagtijd anders ingeschat,
Hij jou terug in Zijn armen nam.

Je bracht de Hemel zo dichtbij,
doch 't gaf zoveel verdriet.
Het af te staan wat hoort bij mij....
verliezen kan,vergeten niet.

Anton van der Haar