Heer,

U, die woont in het eeuwig Licht,
laat de zon verschijnen
aan de slaperige horizon.
U schuilt achter elke lichtstraal,
die door de wolken danst.
Zij maakt de vogels wakker
en verwarmt hun kopjes.
En de morgen lacht...

U woont in de wind,
die de eerste dauw zoent
en de laatste bloesems
dwarrelen laat.
In de stilte die woont
achter elke storm, elke orkaan
luistert U of ons leven
nog is beschermd.
En dan komt de nieuwe dag...

U woont in de wolken,
die opstijgen uit de zee
en onze akkers en weilanden
water schenken.
U beschermt ons kwetsbare
bestaan en tovert regenbogen,
die ons aan U herinneren.

En zo geeft U ons steeds
een nieuwe morgen,
een nieuwe dag.
Dank U, Heer!