houten plankenrij loopt over de kreek,
biedt ineens zicht op de stille plek
waar ik, rustend op een bankje,
mijn hart, ziel, ogen uitkeek.
Reiger op de wieken bij mijn nadering.
groen water zonder enige rimpeling,
omdat de zon weldra onder ging
door strijklicht filterende lens.
Pure schoonheid ontrolt zich aan mijn ogen,
zo intens dat geen enkele nieuwe wens
voor een moment iets kan vermogen.
Verdwenen verlangen of hunkering,
beleving ongekend, vol vervulling.
Sparren-, beuken- ,
berken-, eikenbomen,
waterkant met waterplant
die op mijn netvlies komen.
Ik zie me omgeven door mos,
gras, varens in dit sprookjesbos.
In groen als enige kleuronderbreking
roze waterleliebloemen, stildrijvend.
Wit bruggetje, als uit prentenboek,
overspant stil stromende beek,
nooit zó vastgelegd op doek,
in zonnelicht zich neigend.
Naast het bospad in het water
vier eenden, gespetter, gesnater,
duiken dan gelijktijdig kopje onder,
achtereinden nog zichtbaar, verticaal.
Alles lijkt zo doodnormaal
maar ik beleef een Godswonder.
Zag de mens dit op die scheppingsdag,
is dit het paradijs waar ik eeuwig zijn mag?
Van beider nieuwe werelden heb ik geen voorstelling,
maar ik bezing dat mijn hele wezen Gods nabijheid onderging.
De waarneming van die omgeving was, is, blijft meer dan herinnering.
Zomer 2013, locatie privéterrein in Doorn{jcomments on}