- Details
- Geschreven door: Laneuze, Priscilla
- Categorie: Hooglied
- Hits: 3127
beter en mooier dan een ander die hier leeft ?
Hoe schitterend is deze schoonste van mijn hart,
hoe zuiver en puur als edelgoud is Zijn hoofd,
met glanzende haren als ebbenhout zo zwart,
Zijn ogen hebben mij van mijn zinnen beroofd,
ze lonken naar mij als tortelduiven verliefd.
De geur en de smaak van Zijn lippen en wangen,
als in een siertuin vol welriekende lelies,
doen mij naar het zoet van Zijn liefde verlangen.
Met siersteen en edelmetaal is Hij gesierd,
blauwe turkooizen tooien Zijn armen van goud,
Zijn buik als van ivoor is bezet met saffier,
benen als van albast, Zijn voeten van puur goud.
Hij heeft de verheven pracht van een cederboom,
zo indrukwekkend, zo machtig en zo heerlijk.
O mijn liefste, van wie ik telkenmale droom,
is de zoetste, héél Zijn wezen is begeerlijk !
Zo is Hij, de grootste van allen onder hen,
mijn lief en Koning, bruidjes van Jeruzalem.
goud : koninklijkheid
turkoois : bescherming, geluk
saffier : trouwe liefde
ivoor : duurzaamheid
albast : zuiverheid, transparantie
ceder : macht, kracht
Hooglied 5 : 9-16
- Details
- Geschreven door: Pintus, Michèle
- Categorie: Hooglied
- Hits: 2754
In altruïsme en met eerbied
Door pure liefde en in trouw
Zoals bezongen in Hooglied:
"Eender de man en de vrouw"
Niet uit genoegen en uit lust
Doch intiem en hartstochtig
Nooit op eigenbelang berust
Noch jaloers en achterdochtig
Hoogachtend en met respect
Zonder dwang, eensgezind
Met manco’s en imperfect
Wil ’n vrouw worden bemind
(Hooglied 2:7
‘Wek de liefde niet,
laat haar niet ontwaken,
voordat zij het wil’)
Door pure liefde en in trouw
Zoals bezongen in Hooglied:
"Eender de man en de vrouw"
Niet uit genoegen en uit lust
Doch intiem en hartstochtig
Nooit op eigenbelang berust
Noch jaloers en achterdochtig
Hoogachtend en met respect
Zonder dwang, eensgezind
Met manco’s en imperfect
Wil ’n vrouw worden bemind
(Hooglied 2:7
‘Wek de liefde niet,
laat haar niet ontwaken,
voordat zij het wil’)
- Details
- Geschreven door: Oostindiën-Guichelaar, M.M.
- Categorie: Hooglied
- Hits: 3087
Ontwaak .. ontwaak
Gij noordenwind
Geest van kennis
van licht en waarheid.
Leer spreken
hoe Uw gloed der liefde,
onze scherpte,
zo mild en téér bemindt ..
O kom, o kom
Gij krachtig zuidenwind
Heilige Geest
van liefde en waarheid.
Kom en leer beminnen
hoe Uw gloed der liefde,
onze harten,
zo verwarmt en zéér verbindt ..
O, gloed der liefde
kom bij ons binnen ..
Ja, Wind des hemels
Uw liefdesvonk
zal drievoudig overwinnen !
(Hooglied 4: 16a "Ontwaak noordenwind en kom zuidenwind")
- Details
- Geschreven door: Fokkema, Arma
- Categorie: Hooglied
- Hits: 2720
wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken
voordat zij het wil.
Want dan zal zij niet zuiver zijn, niet oprecht
uit beider harten,
slechts ontsproten uit een vlammend vuur;
uit jouw verleiding.
Hooglied 8:4
Mijn liefste
jouw lichaam is niet meer zo mooi
het valt aan ouderdom ten prooi
maar in je ogen glanst genegenheid
je handen strelen met een tederheid
van liefde die de hartstocht overstijgt
Mijn lieveling
als jij je lichaam naar mij neigt
zal ik mijn armen om je slaan
druk ik je dicht tegen me aan
en voel je hart, dat klopt voor mij
zo gaan wij samen zij aan zij
de toekomst tegemoet
waar onze liefde
door Gods liefde wordt begroet.
( Hooglied 2:16a en 4:6a )
jouw lichaam is niet meer zo mooi
het valt aan ouderdom ten prooi
maar in je ogen glanst genegenheid
je handen strelen met een tederheid
van liefde die de hartstocht overstijgt
Mijn lieveling
als jij je lichaam naar mij neigt
zal ik mijn armen om je slaan
druk ik je dicht tegen me aan
en voel je hart, dat klopt voor mij
zo gaan wij samen zij aan zij
de toekomst tegemoet
waar onze liefde
door Gods liefde wordt begroet.
( Hooglied 2:16a en 4:6a )
- Details
- Geschreven door: Pintus, Michèle
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1782
met stralen puur als goud
Waar kan ik warmte halen,
als ‘t winter wordt en koud
De zon schijnt haar stralen,
is gebonden aan het seizoen
Waar kan ik nog zonlicht halen,
wanneer die bron ‘t niet zal doen
De zon schijnt fletse stralen,
gelukkig heb jij wat opgeslagen
Dan hoef ik hiernaar niet te talen,
en kan ik jou om warmte vragen
De zon houdt ooit ‘ns op met stralen,
maar in Zijn nabijheid is eeuwig licht
Dit staat opgetekend in Zijn verhalen:
“Jezus, is niet voor duisternis gezwicht!”
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Hooglied
- Hits: 2908
Laat Uw linkerarm
mijn hoofd dragen
waar mij stillen
al de vragen
ik mij geef
slechts steunend
aan Uw borst
dicht leunend.
Laat Uw rechterarm
mij omvatten
Gij zijt mijn schat
der schatten
zo vereend
samenzijn
ziek van liefde
genezen zijn.
Hooglied 2:6 ; 8:3
- Details
- Geschreven door: Mulder-Zuur, Mina
- Categorie: Hooglied
- Hits: 2843
een sfeer van openheid
over de prachtige schepping van de Heer
rondom liefde en seksualiteit
Een lied dat ons de liefde leert
de echte liefde voor elkaar
Gebruik die liefde niet verkeerd
geniet echt van elkaar
De mens is het hoogtepunt
van Gods schepping
Kijk naar Gods werk
met diep respect en vol bewondering
Naar Hooglied 2: : 7 b
Wek de liefde niet op
Laat zij niet ontwaken
voordat zij het wil.
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 2283
Hoe dapper jij
op kousenvoetjes
door het leven struint
of even stilstaat
om te bukken
ach, kon ik net als jij
de dag nog plukken
de wereld met mijn ogen
laten stralen
hoeveel zachter
dan een veer
zou dan een voetstap zijn
en hoe lichtvoetig
de verhalen
als ik grenzeloos
mijn reizen
nog kon kiezen
Ik wilde nooit
het kind in mij verliezen
maar de sporen
die ik achterliet
passen allang niet meer
door het leven struint
of even stilstaat
om te bukken
ach, kon ik net als jij
de dag nog plukken
de wereld met mijn ogen
laten stralen
hoeveel zachter
dan een veer
zou dan een voetstap zijn
en hoe lichtvoetig
de verhalen
als ik grenzeloos
mijn reizen
nog kon kiezen
Ik wilde nooit
het kind in mij verliezen
maar de sporen
die ik achterliet
passen allang niet meer
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 1748
kom ik over berg, door dal en veld
mijn schoonste en liefste te vinden
bij wie mijn hartslag zo zeer versnelt.
O wacht dan op mij mijn beminde,
en dans bekoorlijk wanneer ik kom
onder de luwte van tamarinde
dans bij muziek van fluit en trom.
Vergeet je droevig wachten en verdriet
zie ik haast mij tot u te komen
heus mijn onstuimig hart vergeet je niet
lang heb ik je ontmoet in mijn dromen.
Kleed je in je mooiste huwelijksgewaad
zalf je hoofd met olie en geur van bloemen
kleur je lippen met zoetheid als honingraat
jouw figuur is te schoon om op te noemen.
Kom laat ons de liefde bezingen
dansend in je wondermooie tuin
bewonderen alle mooi dingen
luisteren naar vogelzang in elke kruin.
teksten; Hooglied 17, 4: 1-7 5: 1a 8: 13
- Details
- Geschreven door: Wesselius, Hans
- Categorie: Hooglied
- Hits: 3010
Aan mijn deur staat een man te kloppen.
Mijn hart bonkt verheugd op het ritme mee.
Ik wil dit gevoel werkelijk niet meer stoppen.
Mijn liefste en ik worden één-uit-twee.
Ik open de deur en ik laat hem binnen.
Hij vult mij zo aan in wat ik mis.
Van nu af ga ik echt opnieuw beginnen.
Zijn liefde voor mij staat vast, gewis.
De rust,
die ik bij hem ervaar,
geeft blijdschap en bescherming.
De rust,
waarin hij mij bewaart,
toont heilige ontferming.
Mijn hart bonkt verheugd op het ritme mee.
Ik wil dit gevoel werkelijk niet meer stoppen.
Mijn liefste en ik worden één-uit-twee.
Ik open de deur en ik laat hem binnen.
Hij vult mij zo aan in wat ik mis.
Van nu af ga ik echt opnieuw beginnen.
Zijn liefde voor mij staat vast, gewis.
De rust,
die ik bij hem ervaar,
geeft blijdschap en bescherming.
De rust,
waarin hij mij bewaart,
toont heilige ontferming.
(man:)
Mijn aanstaande bruid heeft haar hart gegeven.
Haar liefde voor Mij beloon Ik graag
met trouw en met rust en een heel lang leven.
Alleen al om haar is het dat Ik draag
de pijn van de fouten, die ook zij maakte.
Mijn liefde voor haar houdt voor altijd stand.
Haar bonkende hart, dat naar liefde snakte,
blijft nu altijd warm, omdat Mijn vuur er brandt.
Mijn rust,
die Ik haar blijvend geef,
geeft blijdschap en bescherming.
Mijn rust,
doordat Ik haar vergeef,
is beeld van Mijn ontferming.
Haar liefde voor Mij beloon Ik graag
met trouw en met rust en een heel lang leven.
Alleen al om haar is het dat Ik draag
de pijn van de fouten, die ook zij maakte.
Mijn liefde voor haar houdt voor altijd stand.
Haar bonkende hart, dat naar liefde snakte,
blijft nu altijd warm, omdat Mijn vuur er brandt.
Mijn rust,
die Ik haar blijvend geef,
geeft blijdschap en bescherming.
Mijn rust,
doordat Ik haar vergeef,
is beeld van Mijn ontferming.
(vrouw:)
Ik ben zo blij dat ik de deur heb geopend,
steeds weer als Hij maaltijd met mij houdt.
Waarom toch kon ik dit niet eerder geloven?
Soms voelt het alsof ik met Hem ben getrouwd...
steeds weer als Hij maaltijd met mij houdt.
Waarom toch kon ik dit niet eerder geloven?
Soms voelt het alsof ik met Hem ben getrouwd...
--------------------------------------------------------------------------------
Geschreven op de melodie "Als ik 's avonds lig te slapen"
uit de musical "Volgend jaar"
over het "Hooglied"
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Doop volwassenen
- Hits: 5379
voor U neer
met al mijn fouten
kom ik Heer
U neemt mijn zonden
wast het weg
en maakt mij rein
zoals voorzegd
Ik ben U dankbaar
voor Uw bloed
U stierf voor mij
dat geeft mij moed
Hier in het water
daal ik af
zal onder gaan
in ’t watergraf
U richt mij op
ja ik verrijs
in nieuwheid Heer
en ik bewijs
mijn liefde
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1091
Gods beltegoed dat raakt nooit op
het blijft langdurig te gebruiken.
Wat Hij ons gaf kent geen beperk
Hij sluit ook niet de hemelluiken.
Want ieder aards mobielsignaal
komt in Zijn woning bij Hem binnen.
God verstaat van ons elke taal
weet wat Hij er mee kan beginnen.
De zegen dat Hij ons verstaat
die hoeft de Heer niet uit te leggen.
Want ieder woord dat tot Hem gaat
dat heeft de Heer genoeg te zeggen.
Belangrijk blijft dat het contact
wel regelmatig plaats blijft vinden.
En steeds opnieuw weer opgepakt
om ons met Vader te verbinden
Want Vader wenst met ieder kind
Zijn gesprekken te onderhouden.
Omdat Hij elk van hen bemint
en wil dat zij ook van Hem houden.
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1643
houd je veel verborgen,
in de nisjes van jouw hart,
heb je veel verstopt.
Er zijn dingen in je hart,
die geen mens mag weten,
het doet pijn en ook verdriet,
je hebt het opgekropt.
Maar Jezus wil bij jou,
de nisjes komen vegen,
Hij wil heel graag bij jou,
die hoekjes nog eens langs.
Hij wil zo graag met jou,
de zorgen en problemen,
bekijken van dichtbij,
jou brengen in balans.
Bij ieder plekje in jouw hart,
kan de Heiland komen.
In alle nisjes van jouw hart,
wil de Heiland zijn.
Hij wil dat jij volkomen vrij,
aan Hem zult toebehoren,
dat Hij mag zitten op de troon,
dat Hij jouw Heer mag zijn.
- Details
- Geschreven door: Troost, Janneke
- Categorie: Hemelvaart
- Hits: 3251
hemel teruggegaan,
en liet de deur voor
ons op een kier staan.
Soms kan ik dit
bijna niet geloven,
maar dan kijk ik
even naar boven.
Hierin zie ik een
knipoog van de Heer,
dit bemoedigt
mij steeds weer.
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Algemeen Liefde
- Hits: 2652
je lippen strelen
maar ze zijn me lief
zó lief.....
Hoe ze vurig
hartstocht blussen
letterstromen vangen
tot één liefdeswoord
de dans ontspringt
strakke lijnen
in je wangen
laten krullen
tango's zwieren
als je liedjes zingt
Hoe ze klemmend
schreeuwen buitensluiten
om wat pijnlijk
in je lichaam woedt
voor elk afscheid
lieflijk tuiten
in verzwijgen
hoe het verder moet
Meer nog dan lief
zó lief.....
Als vannacht
je lippen stilte spreken
woorden niet genoeg zijn
of teveel
dan zal ik ze zachtjes
even strelen
éven maar
heel onverwacht
En als altijd
zul je zeggen
dat het kriebelt
En je lacht
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 2183
van wat toen nog haar maatje was
doelloos in lege handen
portret dat stil getuige is
het moederleed
de doorgesneden banden
nog streelt ze het weerbarstig haar
dat pijnlijk wonden openscheurt
verdrinkt in duistere ogen
beroert ze de gesloten mond
tot bloedend toe
het hoofd diep neergebogen
stilaan verstoft de beeltenis
verborgen in de dode kast
waar eerder truien lagen
geen muur van haar verlaten huis
is sterk genoeg
om zijn portret te dragen
- Details
- Geschreven door: Pintus, Michèle
- Categorie: Hooglied
- Hits: 15448
vers geplukt uit het veld
als ik je mooie bloesem zie
sta ik van je pracht versteld
je bent voor mij een roos
met soms prikkende doornen
toch heb je ook iets broos
en je geur kan me bekoren
je bent voor mij een madelief
zo teer en alleszins elegant
ik heb je zó ontzettend lief
word door je gratie overmand
je bent voor mij een veldboeket
zo puur en echt apart
de allermooiste tinten er ingezet
veroverde jij mijn hart
je bent voor mij ’n Godsgeschenk
wellicht later, ietwat uitgebloeid
maar als ik daar nu zo aan denk
dan laat me dat vrijwel ongemoeid
je blijft voor mij altijd, die mooie bloem
met jouw kelk gevuld met louter goud
en ben je ooit verwelkt en minder groen
dan nog is er zó veel in je, waar ik van houd!
(vrij naar Hooglied 2:1-2)
- Details
- Geschreven door: Pintus, Michèle
- Categorie: Algemeen Levensbeschouwelijk
- Hits: 1480
dus ga ik woorden rijgen
de strofen aan elkaar
om zo een rijm te krijgen
noblesse oblige
dus laat ik de inkt stromen
en zet letters op papier
om tot een tekst te komen
adeldom verplicht
dus dicht ik een couplet
met ruiterlijk gebaar
voor u in versvorm gezet
noblesse oblige
dus blijf ik stadig schrijven
weer ’n gedicht, zie hier
Deo volente zal ’t beklijven
- Details
- Geschreven door: Groeneveld, Petra
- Categorie: Hooglied
- Hits: 3025
Uw liefde Heer, is sterker dan 't geweld.
Uw liefde, doet mij van Uw liefde zingen,
Uw liefde heeft de leugens neergeveld.
Uw liefde geeft mij troost in het leven,
Uw liefde heeft mij steeds omarmd.
Uw liefde, ach, als U die niet had gegeven,
Uw liefde heeft mij steeds verwarmd.
Uw liefde, daarom wil ik U toebehoren,
Uw liefde die mij niet bekladt, besmeurt.
Uw liefde puur en onvervalst zo echt,
daarom bent U mijn liefste Heer,
U bent mijn Bruidegom, en ik Uw bruid.
Hooglied 2 :16
Mijn lief is van mij en ik ben van Hem!
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 2240
kom snel naar waar Uw bruid vol verlangen wacht
zich hoopvol opmaakt voor Uw huwelijksnacht
en al Uw wensen vol ontzag wil eren.
Kom Bruidegom, de feestzaal is ingericht,
toon ons Uw glans, Uw oneindige schoonheid,
dans heel de nacht met haar, door U bevrijd,
gun ons vreugde van Uw glanzend aangezicht.
Grote held zij heeft U in haar hart gesloten
verheugd wijdt zij U haar schoonste zangen
vanuit haar innerlijke liefde ontsproten.
O Bruidegom kom en vervul ons verlangen
om op te mogen gaan tot Uw bruiloftsfeest
waartoe U ons hebt genodigd door Uw Geest.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1504
liep ik rond
naderde in volle snelheid
een peilloze afgrond,
maar werd gestopt
door een hoge sterke Rots
die ik in mijn blindheid
niet had gezien.
- Details
- Geschreven door: Troost, Janneke
- Categorie: Blijdschap
- Hits: 2059
moeilijke keuze te staan,
maar jij wist dat de
Heere met je zal gaan.
In je buik groeide
een nieuw leven,
men dacht nu zal ze
haar geloof wel opgeven.
Het verloochenen
van je christen-zijn,
of de zweepslagen,
de dood, de pijn.
Honderd slagen zou je
op je rug krijgen,
je wist dit was de straf en
niet alleen maar dreigen.
En dan het laatste wat je
met de dood moest bekopen,
wat zal je hebben gebeden
en je kon alleen maar hopen.
In de wereld zijn er vele
gebeden naar Boven gegaan,
de Heere verhoorde het en je
mag weer verder met je leven gaan.
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Hooglied
- Hits: 2195
drinkende
ben ik
verdronken
bezweken
onder Uw
krachtig
zachte
machtig
zoete
liefde
niet te
vatten
omvattende
smoring
vrijelijke
stroming
voedend
elke vezel
van bestaan
bezwijmd
drukt U
mij tegen
U aan
niets
kan hier
bovenuit
tronen
laat deze
vlammen
maar
slaan
van hieruit
kan ik
verder
gaan
Hooglied 2:4-6
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Uitgelichte gedichten
- Hits: 7299
Omringd door de zorg,
maar jij was niet veilig
De liefde geboden
was onecht, schijnheilig
Je pijn toen verkregen,
werd angstig verzwegen
Beschadigd vertrouwen,
het voelde verkeerd.
Je toekomst onzeker,
getraumatiseerd.
Je ziel vol met krassen,
Het ‘waarom’ blijft knagen
Het antwoord blijft steken
in duizenden vragen.
Maar je moet verder
je bent nu volwassen
Ze worden nu zichtbaar
je sporen, je krassen.
Je kunt ze nu delen
want er zijn velen.
Vertrouwen herwinnen,
waar dat ontbeert.
Tranen gaan wissen
waar het frustreert.
Je zoekt in het leven
weer veilige plekken
waar jij echte liefde
nu hoopt te ontdekken.
Geloof vol met deuken
vol twijfels, geschonden.
‘t Werd vaak misbruikt bij
het slaan van je wonden.
Geloof dat je kwetste,
je leven verpestte.
Maar wat gebeurd is,
dat is niet Gods fout.
En je mag weten
dat Hij van je houdt.
Bij Hem ben je veilig,
met zorgen omgeven.
Hij geeft je een toekomst
om verder te leven.
De (rooms-katholieke) kerk is door de recente verhalen over misbruik voor velen in een onbetrouwbaar en ongeloofwaardig daglicht komen te staan. Ik kan me dat goed voorstellen. Misbruik van kinderen is in elk opzicht fout.
In de jaren 70 was ik zelf groepsleider in een Christelijk kindertehuis. Er woonden kinderen met gedrags- en opvoedingsproblemen. Ik heb in die jaren gelukkig nooit iets van seksueel misbruik gemerkt in dat huis. Hoewel ik nooit iets gemerkt heb van misbruik, denk ik dat er in die tijd toch veel kinderen in dat tehuis (onopzettelijk) zijn beschadigd door het geloof. De kinderen waar ik mee te maken had kwamen vrijwel allemaal uit gebroken gezinnen met zeer problematische achtergrond. Denk daarbij aan agressie in het gezin, verslavingsproblematiek bij ouders, ouders die in de prostitutie werkzaam waren, maar er waren ook kinderen waarvan een ouder was overleden. De kinderen in mijn groep waren in hun vroegste jeugd beschadigd geraakt door de omstandigheden. Veel van die kinderen hadden nooit de warmte van een gezin gevoeld en liefde van hun ouders ontvangen. Ze kwamen in een kindertehuis terecht en hoewel iedereen die daar werkte zijn best deed om die kinderen de tot dan toe ontbeerde veiligheid, structuur en liefde te geven, slaagden we daar nauwelijks in. Ik werkte in een team en we wisselden elkaar af in continudiensten. Daardoor hadden de kinderen steeds met wisselende leiding te maken en er was bij de leiding ook het nodige verloop. Hechten aan volwassenen en een vertrouwensband opbouwen verliep moeizaam of helemaal niet, want uiteindelijk werd het kind weer teleurgesteld doordat groepsleiders ook niet de broodnodige continuïteit in de zorg konden geven die echt nodig was. De kinderen reageerden begrijpelijkerwijs soms agressief of depressief. Ze waren onzeker en ontwikkelden hun eigen overlevingsstrategie, waarin het vertrouwen in de volwassene ontbrak.
Zoals ik al eerder schreef werkte ik in een ‘Christelijk’ kindertehuis en vanuit de Christelijke signatuur en ideologie hadden we het beste voor met de kinderen. Maar daar zat wel een addertje onder het gras. De kinderen moesten ‘verplicht’ meebidden en ‘verplicht’ naar de zondagsschool of de kerk. Als ze niet goed opletten dan kregen ze straf. Niet echt een goede reactie om de kinderen kennis te laten maken met Gods liefde vind ik. Ik vond het niet zo gek dat kinderen in de kerk zaten te ‘keten’. Ze zagen de boze reacties van de andere kerkgangers en voelden zich bevestigd in hun gevoel van weinig eigenwaarde. Er werd gesproken over een ‘Vader’ in de hemel, maar als het vaderbeeld een beeld is van een boze man, die slaat, die dronken is of de boel kapot gooit in een agressieve bui, dan kun je jezelf voorstellen dat ze niet zoveel hadden met een ‘Vader’ in de hemel. Ik had bijvoorbeeld twee Turkse islamitische jongetjes in de groep die elke week straf hadden. Hoe zouden wij reageren als het andersom was?
Het gedicht ‘misbruik’ is natuurlijk geschreven op de actualiteit van de gebeurtenissen in de katholieke kerk. Er zijn daar onvergeeflijke fouten gemaakt, maar ik denk dat we soms nog eens goed naar onszelf moeten kijken als het gaat om de wijze waarop wij kinderen in contact brengen met Gods liefde. Kinderen moeten zich kunnen identificeren met een volwassene (vader) die echt van hen houdt. De laatste strofe van het gedicht slaat ook op de kinderen uit mijn verhaal. Het gedeukte en geschonden geloof is niet Gods schuld, maar is vaak ontstaan door menselijke fouten. Laten we de hand in eigen boezem steken en dat toegeven aan die gekwetste kinderen van toen. Laten we die kinderen ook accepteren zoals ze zijn, want dan pas kunnen we ze laten voelen dat er een ‘Vader’ is die echt van ze houdt. Gelukkig zijn veel kinderen toch goed terecht gekomen en heeft het geloof hen ondanks alles aangeraakt, maar er zit een blijvend litteken. Ik hoop dat er eens een tijd komt dat er geen mensen meer zijn die zich in dit gedicht herkennen, omdat misbruik slechts een verschijnsel van een periode was. Of is dat een illusie?