- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3937
Het smartelijk kruis waaraan Hij werd gehangen,
met spijkers wreed door hand en voet doorboord.
Zijn vingers die zich door de scherpe pijn bevangen,
fel kromden bij de slagen in het hout gehoord.
Zijn lippen die vergevend woorden spraken,
tot hen wiens wiens hand de spijkers in Zijn lichaam joeg.
Genadeloos wisten zij die met kracht te raken,
terwijl Hij God de vader voor hun daad vergeving vroeg.
Gekroond met doornen, die Hem scherp doorstoken,
werd hij bespot, vernederd en gehoond.
Zo werd vervuld het woord dat eens is uitgesproken,
hoe God in Hem de wereld heil en redding toont.
Wie kan dit lijden dat Hij wilde dragen,
beseffen en doorgronden met geheel zijn hart?
De striemen en de wonden toegebracht, de slagen,
de eenzaamheid doorworsteld en de scherp gevoelde smart.
De aanblik van het kruis doet mij alleen maar gruwen,
stil overdenkend hoe die marteling mij raakt.
Dat Christus die in liefde voor ons niet deed schuwen,
wiens dood ons tot verloste mensen heeft gemaakt.
Het kruis waaraan Hij lijdend heeft gehangen,
en 't graf waaruit Hij glorierijk is opgestaan.
Kan slechts ons hart met dankbaarheid bevangen,
steeds als wij bij het kruis weer in gedachten staan.
Dit kruis leert aan ons ook ons kruis te kunnen dragen,
en daarin navolgers van Hem te mogen zijn.
Wetend dat Hij een zwaarder kruis eens heeft verdragen,
dan voor een mens maar mogelijk zou zijn.
Hij droeg der wereld schuld en al haar zonden,
een last die zwaarder is dan 't kruis dat op ons drukt.
Laat daarom klinken blij uit onze monden,
Hem lof die ons aan de vergetelheid der dood ontrukt.
Zijn sterven en Zijn uit de bitt're dood verrijzen,
Zijn overwinning van de dood bracht ons het licht.
Hij heeft de deur naar 's hemels rijke paradijzen,
door 't kruis ontsloten dat op Golgotha stond opgericht.
Maar ook ons kruis wil Jezus doen verlichtten,
daarin van dag tot dag ook mede drager zijn.
Opdat wij door de druk niet struikelen of zwichten,
maar op een dag met Hem ook overwinnaars zullen zijn.
Justus A. van Tricht
27 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5074
die waait waarheen Gij wilt.
Die altijd nieuwe wegen vindt,
en harten blij doortrilt.
In taal en teken toont Gij ons,
het Goddelijke vuur.
Dat Gij op onze hoofden plaatst,
en in ons hart, zo puur.
Gij geeft de mensentong een stem,
die ons verbaasd laat staan.
Het blijde woord dat geeft Gij Hem,
wat ieder doet verstaan.
Gij heft de spraakverwarring op,
de klanken die elk hoort.
Zijn woorden in zijn eigen taal,
het land van zijn geboort'.
Gij plant in ons het liefdevuur,
dat opgloeit in ons hart,
En wilt voor onze levensduur,
de Trooster zijn in smart.
Gij schenkt Uw gaven zevenvoud,
een ieder die z' U vraagt.
En nimmer is een hart meer koud,
als het Uw vlammen draagt.
O Heilige Geest, Gij wervelwind,
daal zegenend op ons neer,
Met vuur dat mensen samenbindt
verbonden met de Heer.
Justus A. van Tricht
27 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3660
Het woord tot ons gekomen,
dat van Gods toekomst spreekt.
Het licht waarvan wij dromen,
het licht dat nooit verbleekt.
Het land van de beloften,
waar vrede heersen zal.
Waar God naar Zijn geloften,
ons binnen leiden zal.
Dat zal aan ons geschieden,
wordt eens aan ons vervuld.
God zal Zijn licht ons bieden,
dat altijd ons omhult.
Zijn vrede zal ons dragen,
die gaat nooit meer teloor.
Dan zijn er nooit meer vragen,
maar zingen wij aldoor.
Ons hoogste lied in sferen,
het Gloria blij uit.
Geen kwaad zal ons meer deren,
wij dansen bij de fluit.
De leeuw zal vriendschap sluiten,
met koe, berin en schaap.
Een zuigeling valt buiten,
bij wolf en slang in slaap.
Gerechtigheid zal heersen,
geen onrecht zal meer zijn.
Gods trouw zal eeuwig heersen,
met liefd' voor groot en klein.
Op bergen en in dalen,
zal klinken blij het lied.
Zij zullen blij verhalen,
van zegen die Hij biedt.
De bomen en de bloemen,
ook zij brengen God d' eer.
De bijen zullen zoemend,
instemmend keer op keer.
De vreugd zal nooit verstommen,
niets wat haar breken kan.
Vaststaand zijn haar kolommen,
niets slaat haar in de ban.
De beken zullen vloeien,
blij ruisend door het land.
Waar alles rijk zal bloeien,
stil langs de waterkant.
Ja alles zal zich voegen,
en in volmaaktheid zijn.
Tot eeuwig welgenoegen,
in 's hemels zonneschijn.
Naar Jesaja 11: 1-10
Justus A. van Tricht
27 april 2006
- Details
- Geschreven door: Dijkstra, Lianne
- Categorie: Vrede
- Hits: 5813
Zinloos geweld
Waarom?
Waarom kunnen we niet in vrede met elkaar omgaan?
Waarom?
Altijd agressie, scheldende woorden,
Waarom?
Altijd de baas willen zijn.
Waarom kan het niet anders?
Waarom?
Laten we naar Jezus kijken.
Jezus wil liefde; liefde voor elkaar.
Met zinloos geweld bereik je niks,
Met liefde juist heel veel!
Lianne Dijkstra
27 april 2006
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Lijden
- Hits: 5861
Help,
Machteloze handen
roepen om hulp
Verlangen om
getroost te worden
is groot
Als een fontein
komt de pijn
naar boven drijven
Eindelijk durf ik
het los te laten
Het te laten gaan
Bevrijding
is mijn deel
van verlangen
Het voelt
Zo Goed!
Ik Zie een Poort
Wijd open staan
waardoor het Licht
komt stromen!!
Stromen van Zegen
komen mij tegemoet.
Tineke Ebing
27 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 8001
Hoog in toren speelt de beiaardier,
en laat de klokken van zijn beiaard horen.
Verheven boven 't bruisend stadsvertier,
klinken hun stemmen die mijn hart bekoren.
Zij buitelen van hoog tot laag door een verweven,
met bronzenklank van licht en zwaar geluid.
Dat over stad en velden weg doet zweven,
en waaiend op de hoge winden uit.
Hun tinkelend geluid dat blij weerklinkt,
in 't samenspel van speelse harmonieen.
Is wat tot in de huizen ver doordringt,
en horen laat van muzikale fantasieen.
De klokkenist wiens vuisten het klavier beroeren,
de stokken slaand met rustige ritmiek.
Laat stem voor stem de klank ten hemel voeren,
die genoteerd staat op een blad muziek.
De klokken zingen blij hun vrolijk lied,
en hun cadans doet iedereen verblijden.
Wie naar het topje van de toren ziet,
hoort hoe hun stemmen samen glijden.
Met stil ontzag geboeid door wat zijn oren horen,
door wat de beiaardier aan 't carillon onthaalt.
Wordt door hem zwoegend in die hoge toren,
door 't klokkenspel iets van geluk verhaald.
Want feestelijk en blij weerklinkt hun stem,
die zij al parelend en hoogverheven.
Verheffen boven land en stad om hem,
ook tot de mensenharten uit doen zweven.
Om iets van vreugde en geluk daar in te leggen,
wat doorblijft klinken als hun stem eens zwijgt.
Zodat hun woorden toch iets blijven zeggen,
dat voor elk mens opnieuw zijn waarde krijgt.
Justus A. van Tricht
26 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 2904
God toont Zijn majesteit,
Zijn schepping uitgebreid,
doet van Zijn grootheid zingen.
Het licht van zon en maan,
de sterren die er staan,
laat flonkering ontspringen.
Hun licht dat d' aard beschijnt,
met hemelglans omlijnt.
zendt vrolijk ons haar stralen.
Op 't hemels blauw fluweel,
verschijnt op het toneel,
steeds weer hun blij verhalen.
Hun glans als diamant,
zo helder transparant,
blijft aan de hemel blinken.
Het zonlicht warm, als goud,
het maanlicht zilver, koud,
't licht waar wij in verzinken.
Geen grootser licht bestaat,
dan 't licht waar in God gaat.
't Licht waar in Hij doet wonen.
Dit Licht der eeuwigheid,
Licht van Gods heiligheid,
zal Hij de wereld tonen.
Wie in dit licht mag staan,
gezegend is voortaan,
de mens die 't wordt geschonken.
Gods Woord het blijde bericht,
draagt in zich ook dat Licht,
het heeft voor u geklonken.
God wiens beloft vervuld,
Zijn woord in 't Licht onthult,
is 't Licht voor onze voeten.
Wie wand'len in dit licht,
voor 's Heren aangezicht,
zullen Hem blij ontmoeten.
Melodie: lied 66 L.v.d.K
Justus A. van Tricht
26 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 7963
Het kon niet zwaarder, niet gemener,
niet laffer, alles bij elkaar.
Dat men U Heer, de hulpverlener,
kruisigde naast een moordenaar.
Want vrijspraak lag het meest voorhanden,
maar daartoe was men niet bereid.
Pilatus waste zelfs zijn handen,
in 't water der onschuldigheid.
Aan de Romeinen uitgeleverd,
bent U de zware weg gegaan.
En op de kruisdood afgestevend,
het hout waaraan men U deed slaan.
U hebt geleden, bent gestorven,
U nam de zond' der wereld weg.
Ons zo nieuw leven weer verworven,
vergeving, vrijspraak, was Uw weg.
De steen die Uw graf deed omsluiten,
werd na drie dagen weggerold,
U trad als overwinnaar buiten,
de doodsmacht had U opgerold.
U deed het licht voor ons weer schijnen,
waardoor de duisternis vergleed.
Waarvan de glanzen en de lijnen,
U speels ons weer ontmoeten deed.
Als U die weg niet had betreden,
dan waren wij Heer niet bevrijdt.
Maar hadden wij nog steeds geleden,
aan 't kwaad door ongehoorzaamheid.
Dan was er vrijspraak nooit gekomen,
van onze zonden, onze schuld.
Maar had de dood zijn recht genomen,
in 't eeuwig duister ons gehuld.
Maar nu de dood is overwonnen,
en U getoond heeft hem Uw macht.
Is 't nieuwe leven Heer begonnen,
het leven wat ons daarna wacht.
De dood is nu slechts overstappen,
van hier de aardse werkelijkheid.
De hemel zal ons overkappen,
door vrijspraak, 't licht der eeuwigheid.
Justus A. van Tricht
26 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4237
Die ene traan was zo veelzeggend,
een boekdeel dat stilzwijgend sprak.
Waarin zo veel stil lag verborgen,
wat van binnen, nu doorbrak.
Woordeloos was het begrijpen,
door die blik, strelende hand.
In de stilte met jou samen,
bij een kaars, voor jou gebrand.
Woorden waren niet meer nodig,
want taal en spreken bleek te veel.
Maar op gevoelsnieveau verbonden,
nam ik aan dit feest met jou nu deel.
Intens genietend van de uren,
vasthoudend 't kostbare moment.
Voor altijd in mijn hart geschreven,
waar 't hart geen woorden meer voor kent.
Je ogen heb je zacht gesloten,
je handen vouwend in elkaar.
Ik sprak: "Ga nu maar rustig slapen,
ga nu maar heen, verlaat mij maar".
Ik heb nog urenlang gekeken,
de moeite week van je gezicht.
En heb je handen zacht doen strelen,
Ik wist, je bent nu in Gods licht!
Justus A. van Tricht
26 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Pinksteren
- Hits: 5080
Op hoge winden daalt Hij neer,
vanuit de hemelse gewesten.
Hij zet zich op de hoofden neer,
en doet zich in de harten nesten.
Een vuurvlam doet haar daar ontsteken
waarvan de gloed het niet verschroeit.
De Geest van God laat tongen spreken,
gehoord, verstaan in taal die boeit.
Vol vreugde zet Hij mensenharten,
in vuur en vlam die niet verteert.
Maar die aan Perzen. Meden, Parten,
't verlossend evangelie leert.
Gods Geest Hij waait waarheen Hij wil,
aanzwellend met een krachtig ruisen,
In alle bomen luisteren stil,
de vogels naar Zijn heftig bruisen.
De ganse wereld doet Hij overtrekken,
en toont in vuur en vlam Zijn aard.
Aan mensenharten andere plekken,
waar Hij in vuur en vlam verklaard.
De dingen uit Gods hart gegrepen,
waar God Zijn waarde aan heeft gehecht.
En wat door ons nog niet begrepen,
ons door de Geest wordt uitgelegd.
De Heilige Geest is 't die ons leert
ons naar het woord van God te voegen,
Opdat een ieder zich bekeert,
en handelend leeft naar Gods genoegen.
Hij die Gods wil zal openbaren,
en 't licht laat schijnen op Gods woord.
Opdat wij ieder woord bewaren,
tot ons gesproken en gehoord.
Wij mogen om de gaven bidden,
de rijke gaven van Gods Geest,
Die zal Hij schenken in ons midden,
Hij maakt het steeds weer Pinksterfeest!
Het is de Heilige Geest die troost,
wanneer wij door 't verdriet bevangen,
Zijn kracht ervaren 't aller grootst,
wanneer ons hart die doet verlangen.
De Geest wil ons de vreugde schenken,
die bovenmate ons verblijdt.
Met Zijn aanwezigheid gedenken,
en ons Gods voorhof binnenleidt.
Ja alom is Hij tegenwoordig,
met inzicht, wijsheid, goede raad.
Waar wij gehoorzaam, onderhorig,
het allermeest mee zijn gebaat.
Gods Geest die ons genezing brengt,
wil lichaam, hart en ziel doorstromen.
Verlichtend onze geest besprengt,
met licht dat uit Hem voort doet komen.
Dat uit de bronnen Gods komt vloeien,
in eeuwige oneindigheid.
Waarin wij mogen groeien bloeien,
levend van Gods barmhartigheid.
Gods Geest wijst ons op Gods genade,
waarin Hij alle mensen blij.
Met hemelrijkdom overladen,
die schenken wil aan U, aan mij.
Justus A. van Tricht
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 8440
Ieder voor zich en God voor ons allen,
dat is het motto van deze tijd.
De sterken die blijven, de zwakken zij vallen,
in harde en bittere eenzaamheid.
Afstandelijk zijn wij als mensen geworden,
steeds minder begaan met de naaste als mens.
De wereld is meer tot een ijskast verworden,
waar ieder zijn weg gaat, zijn doel heeft, zijn wens.
Harder en killer wordt het en steeds kouder,
rondom ons heen blijkt de liefde verkild.
Geen zorg voor de ander die gaandeweg ouder,
een kwijnend bestaan leidt, alleen en verstild.
Het gaat in het leven steeds meer om de centen,
en normen en waarden vervagen steeds meer.
Met steeds het gevecht om de pap vol met krenten,
en dat in een grimmig vijandige sfeer.
Geweld moord en doodslag zijn dagelijkse berichten,
veraf en dichtbij zien wij zinloos geweld.
Maar pogingen om weer de vrede te stichten,
op een hand vol met vingers al spoedig geteld.
Terreur doet ons leven steeds vaker bedreigen,
geen middel uitvoerbaar wordt daarbij geschuwd.
Het leed in de wereld valt niet te verzwijgen,
waar d' ene mens d' andere de afgrond in duwt.
Kom Heer met Uw kracht en Uw woord in ons midden,
en trek toch Uw zwaard tegen onrecht en kwaad.
De schare wordt kleiner die U er om bidden,
dat vrede mag heersen die U komen laat.
Laat Heer in ons hart toch de liefde weer bloeien,
en die overwinnen met warmte de kou.
Bevrijdt ons toch Heer van de knellende boeien,
Heer wees ons genadig, in liefde en trouw.
Justus A. van Tricht
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Kerst
- Hits: 5539
Het warme schijnsel van het kaarsen licht,
straalt sfeervol door de ramen van de oude kerk naar buiten.
Waar het in d' avond de contouren van 't gebouw verlicht,
en enkele vogels nog een laatste deuntje fluiten.
Het psalmgezang weerklinkt door orgelklank gedragen,
luid door de muren over 't stille plein.
"God heeft in mensen en de schepping welbehagen",
Hij wil hun Herder en hun trouwe Leidsman zijn.
't Is Kerstmis en de wereld wit gewold.
een witte deken heeft zich over alles heen doen spreiden.
Ook op de daken ligt het sneeuwkleed hoog en dik gebold.
en in de straten waar nog kinderen op hun sleetjes glijden.
Het Heilig Kind wordt deze nacht weer toegezongen,
dat kwam om vree te brengen op deez' aard'.
Zoals ons eens verteld door blijde eng'lentongen,
en 't heil der wereld aan ons is geopenbaard.
Maar ondanks witte sneeuw op elke boom,
blijkt nog op d' aarde vrede niet te zijn gekomen.
En blijft die vrede voor ons nog een stille droom,
waarnaar de mensheid uit blijft zien tot hij zal komen.
Nog is er in de wereld strijd en vloeien tranen,
en lijdt de mensheid aan gebrokenheid.
Maar eenmaal zal de vrede zich een weg doen banen,
dan wordt de mensheid van haar smart en druk bevrijd.
Justus A. van Tricht
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3563
Op steengrond kan geen liefde bloeien,
daar kiemt de roos der liefde niet.
Zij kan niet wortelen en groeien,
niet geven wat de liefde biedt.
Slechts in de zachte rulle grond,
waar zij kan wortelen en aarden.
Waarin zij voedingsbodem vond,
daar toont zij ons haar rijkdom, waarden.
Want liefde is gelijk een roos,
die stralend in de zon wil sieren.
Haar warme kleuren zacht en broos,
willen graag hart en oog plezieren.
Wie haar niet koestert en bemint,
en niet met water laat besproeien.
Bemerkt een dag waarop hij vindt,
dat droogt' de roos der liefd' deed schroeien.
Dan blijkt haar fleur en glans verwelkt,
en staat verdroogt in stilt' op breken.
Dan zijn haar krachten uitgeteld,
met slechts haar doorn'nen die nog steken.
Maar wie de roos der liefd' besproeit,
haar koestert en zal onderhouden.
Die wordt door wat zij biedt geboeid,
hoe liefde dingen saam kan houden.
Justus A. van Tricht
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: paauw, jannie de
- Categorie: Hemelvaart
- Hits: 10966
Ik zie de blauwe lucht
met witte wolken
en denk: zo was het dus
toen Jezus ons verliet,
om plaats te maken voor de Trooster,
maar toen begrepen wij dat niet.
Geen feestgezangen en trompetten.
Díe klonken aan de andere kant.
Want Hij kwam thuis als overwinnaar
daar in het hemels Vaderland.
Bracht zielen mee als krijgsgevang’nen
ontrukt als eersten uit de dood.
De weg gebaand, de hemel open
de vreugde groot.
De hemel zong en zal weer zingen
als straks de bruid gekocht, betaald
als dierbaar eigendom van Christus
in t Vaderhuis wordt thuisgehaald.
Jannie de Paauw
Uit de bundel; Een hand vol vrede
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: Dinnissen-van den Broek, Beppie
- Categorie: Verdriet
- Hits: 5236
als het leven zo'n klap uitdeelt
en het allerdierbaarste van je steelt
als de wereld stil gaat staan
dan kost het kracht om door te gaan.
Beppie Dinnissen van den Broek
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: Dinnissen-van den Broek, Beppie
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3693
begin elke dag opnieuw
reken af met het verleden
van het lijden dat is geweest
is al genoeg geleden.
Beppie Dinnissen - van den Broek
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: Pelgrims, Roger
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3708
God,
laat iedereen op aarde
begrip hebben voor elkaar.
Laat ons iedereen in liefde omarmen
en leven in harmonie.
Schenk vrede,
laat de wolf over het schaap,
en het kind over de volwassenen waken.
Zon, maan en sterren,
laat hen onze gids zijn
op onze levensweg.
Laat ons leren uit onze fouten,
laat ons anderen vergeven,
en schenk ons rust
opdat wij zonder angsten
groeien kunnen.
Roger Pelgrims
25 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Tijd
- Hits: 4454
Op de snelweg van het leven,
ging hij dagelijks jachtend voort.
Met geen tijd om liefd' te geven,
aan 't gezin zoals het hoort.
Druk met arbeid en met zaken,
voor wat anders weinig tijd,
Geld, dat deed hem enkel raken,
was daartoe tot veel bereid.
't Woord van God deed hem niets zeggen,
dat vond hij maar lariekoek.
Dat hij naast zich neer deed leggen,
slechts naar winst bejag op zoek.
Hij verloor zijn vrouw en kind'ren,
eenzaam was hij, nu alleen.
Maar 't verlies deed hem niet hind'ren,
want hij had een hart van steen.
't Geld, succes, deed hem verblinden,
waar hij enkel oog voor had.
Maar de Heer wist hem te vinden,
hield hem staande op zijn pad.
Vriend je tijd is thans gekomen,
sprak de Heer der eeuwigheid.
Je moet met mij mee gaan komen,
maar hij sprak: "Ik heb geen tijd"!
Justus. A van Tricht
24 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3416
Laat mij steeds meer op U lijken,
naar Uw beeld gelijkenis.
Vorm mij Heer tot dat mag blijken,
dat 't volmaakt geworden is.
Laat Uw hand als klei mij kneden,
tot het aan Uw beeld voldoet,
En u zeggen kunt tevreden,
"Lieve kind, zo is het goed".
Wil mij tot een sieraad smeden,
dat gelouterd door het vuur.
Rijk de gloed en glans zal dragen,
wat weerspiegelt Uw natuur.
Laat Uw liefde door mij stralen,
zoals zilver 't goud versterkt.
Van de Uwe Heer verhalen,
die G' in mijn hart hebt bewerkt.
'k Doe nog lang niet op U lijken,
Heer want 'k ben nog niet volmaakt.
Zal ik ooit het doel bereiken,
als Uw hand daarvoor niet waakt.
Wil Uw werk aan mij voltooien,
tot U wilt dat ik zal zijn.
Om mij aan Uw hand te tooien,
en daar aan een sieraad zijn.
Justus. A van Tricht
24 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3583
Wanneer het oog niet ziet,
durft u dan te vertrouwen.
Wat God beloofd, U biedt,
voordat u zult aanschouwen?
Hebt u Gods Woord verstaan,
en wilt u er op bouwen.
Door in dat woord te gaan,
te gaan in 't volst vertrouwen.
Velen gingen u voor,
deden van God getuigen,
En gingen in het spoor,
knielend voor Hem zich buigen.
Want 't geloof is het bewijs,
de zekerheid der dingen.
Voor hen die blij de prijs,
van 't niet zien, Gods ontvingen.
Het rijke voorgeslacht,
met al zijn grote namen,
Heeft het van God verwacht,
het geloof bond hen tezamen.
Zij wandelden met Hem,
gingen met Hem Gods wegen,
Zij hoorden naar Zijn stem,
verkregen elk Zijn zegen.
Weet als uw oog niet ziet,
u wel Gods stem doet horen.
Dat 't geloof in Hem u biedt
Zijn licht zal voor U gloren.
Want wat u thans niet ziet,
zal God u openbaren.
Wat nog ligt in 't verschiet,
u zult het eens ontwaren.
Naar Hebreeen 11
Justus. A van Tricht
24 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4997
Hij sprak tot hen Zijn laatste woorden,
de elven rondom Hem vergaard.
Zijn band met hen de liefdekoorden,
nogmaals bevestigd en verklaard.
De Heilige Geest zou Hij hen zenden,
de Trooster werd aan hen beloofd.
Die spoedig komend zich zou wenden,
tot hen neerdalend op hun hoofd.
Hij deed Zijn armen zegenend spreiden,
keek hen voor 't laatst nog eenmaal aan.
Toen deed Hij van Zijn vrienden scheiden,
voer op, recht op de hemel aan.
Waar Hij gedragen op de wolken,
gebracht weer naar het Vaderhuis.
Om daar voor hen en alle volken,
hun woning scheppend, na het kruis.
Zij staarden met hun hart bewogen,
de Heiland met hun ogen na.
Met stille tranen in hun ogen,
liet Jezus hen op d' aarde na.
Toen deden eng'len tot hen spreken,
eens daalt de Heer op wolken weer.
Wanneer de tijd zal zijn verstreken,
komt Hij als koning tot u weer.
Justus. A van Tricht
24 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3942
Zij kwamen tot Hem alle tien,
hun lichaam was bedekt met zweren.
Die mensen van hen af deed keren,
hen deden mijden, hen niet zien.
Maar Jezus heeft hen aangeraakt,
van hun melaatsheid hen genezen.
Heeft hen weer heel, weer rein gemaakt,
liet hun volwaardig mens weer wezen.
Niet meer de outcasts die men mijdt,
niet meer verworpen, afgewezen.
Maar van hun ziekte thans bevrijdt,
door 't woord van Jezus, hen bewezen.
Zij moesten naar de tempel gaan,
zich door de priesters laten keuren.
Spraken wat Jezus had gedaan,
en wat Zijn woorden liet gebeuren.
Een is tot Jezus terug gegaan,
en deed de Heer zijn dank bewijzen.
Kwam uit Samaria vandaan,
hem erend en met lofzang prijzen.
Justus. A van Tricht
24 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3831
Laat mijn hart een tempel wezen,
Heer, het huis waarin U woont.
Waarin U Heer zult vertoeven,
en daar op de zetel troont.
Wil mijn IK daarvan verdrijven,
Heer, daarvoor de liefd' geplaatst.
En daarin Uw woorden schrijven,
Heer, ik vraag U, "Kom, gehaast"!
Wil mij leren, onderwijzen,
maak mij nederig en stil.
Laat Uw licht in mij oprijzen,
vorm mij Heiland naar Uw wil.
Leer mij luisteren en te zwijgen,
voor Uw woord ontvankelijk zijn.
Mij Uw zegening verkrijgen,
deel met mij het brood de wijn.
Wil met mij de maaltijd houden,
Heer, met mij aan tafel gaan.
Wees mijn Leidsman, mijn vertrouwde,
metgezel, mijn vriend voortaan.
Wil Uw mantel om mij spreiden,
van Uw liefd' die nooit verlaat.
Wil mij aan Uw hand Heer leiden,
door Uw wijsheid, inzicht, raad.
Justus. A van Tricht
24 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3857
Er is een tuin waar rode rozen bloeien,
er is een tuin, waar rode rozen staan.
Er is een tuin waarin zij weeld'rig groeien,
een tuin waar je eens door mag gaan.
Er is een tuin met bloemen, coniferen,
er is een tuin, een heerlijk paradijs.
Er is een tuin vol licht en blijde sferen,
een tuin getuigend van Gods liefd'bewijs.
Er is een tuin met spuitende fonteinen,
er is een tuin met waterbeken fris.
Er is een tuin waarin God al de Zijnen,
laat wandelen als de tijd gekomen is.
Er is een tuin vol bomen en met weiden,
er is een tuin waar altijd bloemen staan.
Er is een tuin waar God ons in zal leiden,
dan biedt Hij ons een bos met rode rozen aan.
Justus. A van Tricht
24 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3988
die zijn geslagen in hun geest.
d' Herinneringen daar gevonden,
wij smeken U dat G' hen geneest.
Heer, raak hen aan in 't onbewuste,
waarin zoveel verborgen ligt.
Heer, breng hun hart, hun ziel tot rustte,
en plaats hun trauma's in Uw licht.
Maak heel Heer wat hun ogen zagen,
verwijder beelden die er zijn.
Laat hen de last niet langer dragen,
neem van hen weg de smart de pijn.
Heer sluit hun veilig in Uw armen,
hef hen Heer naar het licht weer op.
Wil met Uw liefde hen verwarmen,
leg zegenend hun de handen op.
Heer, laat Uw hand, Uw vingers strijken,
over d' herinneringen diep.
Waarvan de dorens zo scherp blijken,
waardoor hun geest schade op liep.
Heer balsem met Uw liefd' de wonden,
de last die levensvreugd belet.
Laat in het licht door U gezonden,
hun geest weer worden vrijgezet.
Justus. A van Tricht
24 april 2006