- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 5347
Je levensvlucht
is als de lucht
zo helder en zo blauw
de vlucht waarheen
dat weet maar Eén!
Zoek het bij Hem alleen….
is als de lucht
zo helder en zo blauw
de vlucht waarheen
dat weet maar Eén!
Zoek het bij Hem alleen….
© Cobie Verheij - de Peuter
(2002)
- Details
- Geschreven door: Barsatie, Farial
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 5670
Als je weet dat God bestaat dan hoef je niet te geloven
Als je weet dat leven om vrede en eenheid gaat dan kies je niet voor kloven
Als je voelt met je hart en denkt met je verstand
Als onwetenden nog twisten om een uitleg of een stukje land
Als er liefde dag en nacht door je lichaam stroomt
Als je het weet.....dan weet je dat dat iets is waar een ieder van droomt
Farial Barsatie
ingezonden 15 juni 2005
Als je weet dat leven om vrede en eenheid gaat dan kies je niet voor kloven
Als je voelt met je hart en denkt met je verstand
Als onwetenden nog twisten om een uitleg of een stukje land
Als er liefde dag en nacht door je lichaam stroomt
Als je het weet.....dan weet je dat dat iets is waar een ieder van droomt
- Details
- Geschreven door: Steens,Lorain
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 3467
Het is waar
Wat ze me zeggen
Dat ik anders ben
Ik moet gaan
Langs planeten
En de zon en de maan
Kijk me aan
Ik vlieg naar waar ik
De aarde zag
Denk aan mij
Wat ze ook zeggen
En ik kleur je hemel blauw
Als ze niet in jou geloven
Kijk dan naar boven
En ik schijn het licht op jou.
Wat ze me zeggen
Dat ik anders ben
Ik moet gaan
Langs planeten
En de zon en de maan
Kijk me aan
Ik vlieg naar waar ik
De aarde zag
Denk aan mij
Wat ze ook zeggen
En ik kleur je hemel blauw
Als ze niet in jou geloven
Kijk dan naar boven
En ik schijn het licht op jou.
Lorain Steens (14 Jaar)
- Details
- Geschreven door: Tamsin, Lise
- Categorie: Algemeen Levensbeschouwelijk
- Hits: 4748
De golven zijn als het leven,
woest maar ook wel eens zacht
sommigen botsen
tegen elkaar op
en anderen vloeien samen;
In het begin
zijn ze sterk,
maar zwakken af,
om dan uiteindelijk
aan te stranden,
en men ze nooit meer
ziet...
woest maar ook wel eens zacht
sommigen botsen
tegen elkaar op
en anderen vloeien samen;
In het begin
zijn ze sterk,
maar zwakken af,
om dan uiteindelijk
aan te stranden,
en men ze nooit meer
ziet...
Lise Tamsin,
Nieuwpoort.
- Details
- Geschreven door: Tijssen, Ingrid
- Categorie: Verdriet
- Hits: 11724
Heel diep in mij,
wil ik de stilte niet.
Als mijn mond zwijgt,
spreekt mijn hart verdriet.
wil ik de stilte niet.
Als mijn mond zwijgt,
spreekt mijn hart verdriet.
Ingrid Tijssen
- Details
- Geschreven door: Tijssen, Ingrid
- Categorie: Tijd
- Hits: 4401
Ik hoor haar nog zingen,
versjes uit een oude tijd.
Het blijken slechts herinneringen,
dat stil door 't heden glijdt.
versjes uit een oude tijd.
Het blijken slechts herinneringen,
dat stil door 't heden glijdt.
Ingrid Tijssen
- Details
- Geschreven door: Toornvliet, G.J.
- Categorie: Tijd
- Hits: 6135
Soms moet je loslaten
in het leven,
al houd je nog
het liefste vast...
Dan zou je alles
willen geven,
dat het nog als
gisteren was.
in het leven,
al houd je nog
het liefste vast...
Dan zou je alles
willen geven,
dat het nog als
gisteren was.
Ingrid Tijssen
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 30252
We trouwden, stonden samen
in het stadhuis en in de kerk.
We zeiden op de liefde"amen",
en gingen heerlijk aan het werk.
We leefden voort, met onze kind'ren.
Bij ons wisten zij zich "thuis".
we leefden samen, vonden vaak het juiste woord
en hielden vrede in ons huis.
Als zorgen kwamen en verdriet
dan waren we nog "samen".
het leven werd een bolderwagen
die ik trok, jij werd gedragen.
Toch waren er ook dagen
dat 'k "moe" werd en niet verder kon
Jij trok dán mijn levenswagen
totdat ik weer opnieuw begon.
Eens oud en leeg geworden
stop ik met trekken en met "spijt"
zul jij mij verder moeten leiden.
Breng mij bij God, tot in zijn eeuwigheid.
Trek jij mij voort dan
nog een korte tijd
Geef nog die "warmte" van je ogen,
dat woord van liefde, zonder spijt.
Eens zul jij de lege wagen
van 't leven verder moeten voeren, tot de tijd
waarop mijn dode ogen jou nog vragen:
kom ook "in God", met mij in eeuwigheid.
in het stadhuis en in de kerk.
We zeiden op de liefde"amen",
en gingen heerlijk aan het werk.
We leefden voort, met onze kind'ren.
Bij ons wisten zij zich "thuis".
we leefden samen, vonden vaak het juiste woord
en hielden vrede in ons huis.
Als zorgen kwamen en verdriet
dan waren we nog "samen".
het leven werd een bolderwagen
die ik trok, jij werd gedragen.
Toch waren er ook dagen
dat 'k "moe" werd en niet verder kon
Jij trok dán mijn levenswagen
totdat ik weer opnieuw begon.
Eens oud en leeg geworden
stop ik met trekken en met "spijt"
zul jij mij verder moeten leiden.
Breng mij bij God, tot in zijn eeuwigheid.
Trek jij mij voort dan
nog een korte tijd
Geef nog die "warmte" van je ogen,
dat woord van liefde, zonder spijt.
Eens zul jij de lege wagen
van 't leven verder moeten voeren, tot de tijd
waarop mijn dode ogen jou nog vragen:
kom ook "in God", met mij in eeuwigheid.
Frans den Harder
15 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Toornvliet, G.J.
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 3774
Vloedgolven zonder weerga
van onvoorstelb're kracht
zijn over ons gekomen
als dieven in de nacht
Elk woord is reeds gesproken
en elke schreeuw geschreeuwd
wie achter is gebleven
hecht niet meer aan het leven
't wordt nimmer meer verzacht.
Verzwolgen kind en gade
ons rest slechts deze bede:
Genade Heer, Genade !!
van onvoorstelb're kracht
zijn over ons gekomen
als dieven in de nacht
Elk woord is reeds gesproken
en elke schreeuw geschreeuwd
wie achter is gebleven
hecht niet meer aan het leven
't wordt nimmer meer verzacht.
Verzwolgen kind en gade
ons rest slechts deze bede:
Genade Heer, Genade !!
G.J.Toornvliet
Ingezonden 10 januari 2005
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 76933
die met kracht overwint
en iedere dag
met een glimlach begint
Geloof in de liefde
die 't goede beschijnt
en eeuwig blijft stralen
zelfs als de aarde verdwijnt
Geloof in de liefde
die alles wil zijn
een geschenk uit de hoge
tussen voorspoed en pijn
Geloof in de liefde
die haar gaven deelt
in het dagelijks leven
getuigt van Zijn beeld
Geloof in de liefde
die alles vergeeft
die met gouden draad
het vredeskleed weeft
Geloof in de liefde
die ´t zelfverwijt verjaagt
en zonder klagen
de schuld van anderen draagt
Geloof in de liefde
volg hoopvol Zijn baan,
Hij kent de wegen
waarlangs je zult gaan.
Geloof in Zijn liefde
die jullie verbindt
ontvang dan Zijn zegen
blijf altijd Zijn kind
Want….
geloof, hoop en liefde
als kern van ´t bestaan
is een zeker weten
dat God met jullie zal gaan.
© Auteur: Cobie Verheij-de Peuter
20 december 2003
Gemaakt ter gelegenheid van een trouwdienst bij het huwelijk van mijn dochter.
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 49601
Jullie kozen voor elkaar,
staan nu hier,
als stralend paar,
in vertrouwen en geloven
wil je elkaar trouw beloven,
tegenover God én mens,
dat is jullie eigen wens.
staan nu hier,
als stralend paar,
in vertrouwen en geloven
wil je elkaar trouw beloven,
tegenover God én mens,
dat is jullie eigen wens.
Samen vol van toekomstdromen,
is jullie pad bij elkaar gekomen
Samen delend een nieuw begin,
vol van liefde, vol van zin.
is jullie pad bij elkaar gekomen
Samen delend een nieuw begin,
vol van liefde, vol van zin.
Hou elkaar altijd vast,
in vreugde en verdriet
Vergeet daarbij,
je Schepper niet.
in vreugde en verdriet
Vergeet daarbij,
je Schepper niet.
Het leven gaat soms
anders dan je denkt,
Dán is er één
die wijsheid schenkt.
anders dan je denkt,
Dán is er één
die wijsheid schenkt.
Hém kun je altijd vertrouwen
Hij geeft je de fundering
waarop je je huwelijk kunt bouwen.
En hoe jullie leven ook zal verlopen,
de weg naar God blijft altijd open.
Hij geeft je de fundering
waarop je je huwelijk kunt bouwen.
En hoe jullie leven ook zal verlopen,
de weg naar God blijft altijd open.
© Auteur: Cobie Verheij - de Peuter
(2001)
- Details
- Geschreven door: Upsidedown Gedichtensite.nl
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 6045
na jaren zonder woorden
en vele littekens
ontdekte ik plots
onaangeboorde
bronnen van
herstellingstekens
want ik reis ongemerkt samen
met engelen onder aangenomen namen.
en vele littekens
ontdekte ik plots
onaangeboorde
bronnen van
herstellingstekens
want ik reis ongemerkt samen
met engelen onder aangenomen namen.
- Details
- Geschreven door: Veen-Niemeijer, Marian van der
- Categorie: Overlijden
- Hits: 7272
Soms is de hemel zo dichtbij
In onze dromen en gedachten
Daar spreken en verkeren wij
Met hen, met wie wij huilden, lachten
De mensen ooit zo liefgehad
Die wij nu node moeten missen
Een vrouw, man, kind, een lieve schat
Nooit uit ons leven weg te wissen
Een woord, een traan, herinnering
Middenin ons aardse leven
Een lied dat door ons hoofd steeds zingt
Kan ons weer inspiratie geven
God's mensen voor de eeuwigheid
Altijd met hun ziel verbonden
Ongeacht hun aardse tijd
Liefgehad, een plek gevonden
Uit onze harten nooit meer weg
Geschreven, sierlijk en oprecht
Het aardse leven afgelegd
Maar zielsverbonden, warm en hecht
In onze dromen en gedachten
Daar spreken en verkeren wij
Met hen, met wie wij huilden, lachten
De mensen ooit zo liefgehad
Die wij nu node moeten missen
Een vrouw, man, kind, een lieve schat
Nooit uit ons leven weg te wissen
Een woord, een traan, herinnering
Middenin ons aardse leven
Een lied dat door ons hoofd steeds zingt
Kan ons weer inspiratie geven
God's mensen voor de eeuwigheid
Altijd met hun ziel verbonden
Ongeacht hun aardse tijd
Liefgehad, een plek gevonden
Uit onze harten nooit meer weg
Geschreven, sierlijk en oprecht
Het aardse leven afgelegd
Maar zielsverbonden, warm en hecht
Marian van der Veen-Niemeijer
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 20107
De lucht is licht gesluierd
een enkele wolk
op een blauwe achtergrond
Mannen gekleed
in zwarte jassen
en hoge hoeden
dragen moeizaam
de met bloemen bedolven
baar over de drempel
Golven van verdriet
rollen uit het orgel
Langzaam
stroomt de rivier
in de richting van de zee
in de bronzen glinstering
een reiger
zoekend naar voedsel.
een enkele wolk
op een blauwe achtergrond
Mannen gekleed
in zwarte jassen
en hoge hoeden
dragen moeizaam
de met bloemen bedolven
baar over de drempel
Golven van verdriet
rollen uit het orgel
Langzaam
stroomt de rivier
in de richting van de zee
in de bronzen glinstering
een reiger
zoekend naar voedsel.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 8012
Zijn hart is leeg van verlangen
leeg van wanhoop en pijn
In de kamer weerkaatst de echo
woorden die nooit gesproken zijn
't maakt hem bang en desolaat
Weer waant hij 'n doordringende geur
en 'n schim van 'n bleek gelaat
Hij had haar nog zoveel willen zeggen
Maar hij wachtte
tot het vuur gedoofd was
en schikte bloemen onder psalmgezangen
leeg van wanhoop en pijn
In de kamer weerkaatst de echo
woorden die nooit gesproken zijn
't maakt hem bang en desolaat
Weer waant hij 'n doordringende geur
en 'n schim van 'n bleek gelaat
Hij had haar nog zoveel willen zeggen
Maar hij wachtte
tot het vuur gedoofd was
en schikte bloemen onder psalmgezangen
Trudis Velthof
ingezonden 27 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 6843
Golvend
Hangt de mist
Tussen wit marmer
Bladeren
Ritselen speels
Over vochtig aarde
De dag
In het teken
Van afscheid
Doffe slagen
Klinken
Uit de klokkentoren
Een wasbleek gelaat
Schoongestreken van levenslijnen
Welt bij de laatste slagen
Uit een herinnering omhoog.
Hangt de mist
Tussen wit marmer
Bladeren
Ritselen speels
Over vochtig aarde
De dag
In het teken
Van afscheid
Doffe slagen
Klinken
Uit de klokkentoren
Een wasbleek gelaat
Schoongestreken van levenslijnen
Welt bij de laatste slagen
Uit een herinnering omhoog.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 3873
afgebakend
door winterse rijp
dat als een sluier lag gedrapeerd
weerspiegelen kale bomen
in een verkwikkend waterplas
kristal
met duizenden figuren
door heldere stralen geflambeerd
oase van de dood
ontsproten
uit een hel wit licht
maar een blinde
kan de ochtendzon niet zien
de ochtendzon
die kiezels
tussen het struikgewas
als edelstenen laat schitteren.
door winterse rijp
dat als een sluier lag gedrapeerd
weerspiegelen kale bomen
in een verkwikkend waterplas
kristal
met duizenden figuren
door heldere stralen geflambeerd
oase van de dood
ontsproten
uit een hel wit licht
maar een blinde
kan de ochtendzon niet zien
de ochtendzon
die kiezels
tussen het struikgewas
als edelstenen laat schitteren.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 21998
stilaan verdwijnt de gloed
die ten westen
is verschenen
ogen
vol melancholie
staren naar het onbekende
laten stil een traan
diamanten
als laatste groet
het tij keert
witte rozen drijven af
verdwijnen uit het zicht
'n late meeuw scheert
breed over koppig water
die ten westen
is verschenen
ogen
vol melancholie
staren naar het onbekende
laten stil een traan
diamanten
als laatste groet
het tij keert
witte rozen drijven af
verdwijnen uit het zicht
'n late meeuw scheert
breed over koppig water
Trudis Velthof
okt. '99
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 7041
kil
sloot de duisternis mij in
beroofde mij
van licht en hoop
ik was verloren
zonk weg
diep en stil en
toen was jij daar
jij
die hoger reikte en
dieper ging dan ik
mij ontdekte
mij riep
bij mijn naam en
mij leidde
naar een wereld
van warmte en
licht
jij
een mens
die ik ontmoette
op de bodem
van mijn bestaan.
sloot de duisternis mij in
beroofde mij
van licht en hoop
ik was verloren
zonk weg
diep en stil en
toen was jij daar
jij
die hoger reikte en
dieper ging dan ik
mij ontdekte
mij riep
bij mijn naam en
mij leidde
naar een wereld
van warmte en
licht
jij
een mens
die ik ontmoette
op de bodem
van mijn bestaan.
Trudis Velthof
mei '91
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 6543
Even voor de brug
lag een jongen kind haast nog
tussen de resten van het gevecht.
Zijn uniform besmeurd
een been verdraaid onder hem
alsof het in het andere was geschoven.
Hij was moe te moe om op te staan
en bleef liggen
tot het laatste reveille werd geblazen.
lag een jongen kind haast nog
tussen de resten van het gevecht.
Zijn uniform besmeurd
een been verdraaid onder hem
alsof het in het andere was geschoven.
Hij was moe te moe om op te staan
en bleef liggen
tot het laatste reveille werd geblazen.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Verdriet
- Hits: 8612
Een zilveren sluier
Spreidt zich uit
Over struiken en gras
Verhult vele geheimen
Na een koele zomernacht
Dauwdruppels hangen
Als kleine regenbogen
Te schitteren in een web
Omringd door een geur
Van vochtig aarde
Vroege zonnestralen
Trekken hun baan
Doorbreken de sluier
Druppels vallen
Als tranen in het gras.
Spreidt zich uit
Over struiken en gras
Verhult vele geheimen
Na een koele zomernacht
Dauwdruppels hangen
Als kleine regenbogen
Te schitteren in een web
Omringd door een geur
Van vochtig aarde
Vroege zonnestralen
Trekken hun baan
Doorbreken de sluier
Druppels vallen
Als tranen in het gras.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 4710
Een dikke mist
Duwt mij onverstoorbaar voort
Lichtgevende bladeren
Dwarrelen
In een helder schijnsel
Zij roepen mij van verre
Mijn benen
-slap- en willoos-
Zweven mee
Als ik
Met onbeheerste bewegingen
Mij aan de mist omhoog trek
Om het licht te omhelzen.
Duwt mij onverstoorbaar voort
Lichtgevende bladeren
Dwarrelen
In een helder schijnsel
Zij roepen mij van verre
Mijn benen
-slap- en willoos-
Zweven mee
Als ik
Met onbeheerste bewegingen
Mij aan de mist omhoog trek
Om het licht te omhelzen.
Trudis Velthof
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 6287
Door 'n schemerige tunnel
gleed ik weg
naar 'n blauw-wit schijnsel
Vage gestalten
riepen mijn naam
Namen mij mee
naar stille oorden
Een toegestoken hand
ging als een warmtebron
door mij heen
Verdreef
droefheid en kilte
versterkte
mijn lichaam en geest.
gleed ik weg
naar 'n blauw-wit schijnsel
Vage gestalten
riepen mijn naam
Namen mij mee
naar stille oorden
Een toegestoken hand
ging als een warmtebron
door mij heen
Verdreef
droefheid en kilte
versterkte
mijn lichaam en geest.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 9645
woord'loos
deelde hij honing uit
aan larven in hun
eenzame cel
honing van het evangelie
die bleke gezichten
kleur moest geven
een kleine larve
klom na zijn vrijlating
als een jonge god
op moeders vleugel
en speelde een overture
van chopin
later
nam de herder hem mee
naar de tuin
waar bijen zoemden.
deelde hij honing uit
aan larven in hun
eenzame cel
honing van het evangelie
die bleke gezichten
kleur moest geven
een kleine larve
klom na zijn vrijlating
als een jonge god
op moeders vleugel
en speelde een overture
van chopin
later
nam de herder hem mee
naar de tuin
waar bijen zoemden.
Trudis Velthof
nov. 90
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 5119
Een gouden hand
Plooit hemelse gordijnen
De poort van vrede en rust
Staat open
Weer wordt er iemand geroepen
Hoe groot is de stilte de leegte
Verbijstering
Plooit hemelse gordijnen
De poort van vrede en rust
Staat open
Weer wordt er iemand geroepen
Hoe groot is de stilte de leegte
Verbijstering