- Details
- Geschreven door: Mul, Jan
- Categorie: Pinksteren
- Hits: 6219
nu onze Heer is opgenomen.
Nu U als Trooster bent gekomen
vieren wij blij het Pinksterfeest.
Vul onze harten, Heilige Geest,
met gaven die uit U genomen
ons leven weer tot bloei doen komen,
door 't wonder van het Pinksterfeest.
Werk krachtig in ons, Heilige Geest,
God moet door ons zijn eer ontvangen,
leer ons met blijdschap te verlangen
naar 't eeuwig durend Pinksterfeest.
Duimend lig je,
kleine jongen,
zonder zorgen
in je bed,
naast je is je
wollen beertje
in een hoekje
neergezet,
hoor je 't wel
mijn kleine kerel,
buiten klinkt
een melodie,
buiten zingt
de late merel
van Gods liefde
om ons heen,
later zul je
het begrijpen,
als je groot
geworden bent
en je in Gods
wijde wereld,
zelf de melodie
herkent.
kleine jongen,
zonder zorgen
in je bed,
naast je is je
wollen beertje
in een hoekje
neergezet,
hoor je 't wel
mijn kleine kerel,
buiten klinkt
een melodie,
buiten zingt
de late merel
van Gods liefde
om ons heen,
later zul je
het begrijpen,
als je groot
geworden bent
en je in Gods
wijde wereld,
zelf de melodie
herkent.
- Details
- Geschreven door: Mul, Jan
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3662
bloeiend zoals hij jaren niet meer heeft gedaan,
ik vraag mij af waarom hij juist in deze tijd
van zorg en moeite toch zo wonderwel gedijt,
hij werpt met wit en groen zijn charmes in de strijd
en tooit zich als een bruid in al haar heerlijkheid,
mijn stefanotis is één stuk uitbundigheid,
bloeiend zoals hij jaren niet meer heeft gedaan
en als de witte bloemen geurend opengaan,
als zó de schepping spreekt van al Gods heerlijkheid,
dan voel ik mij getroost door Zijn aanwezigheid,
mijn stefanotis is één stuk uitbundigheid.
Uitgelicht gedicht
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Overlijden
- Hits: 5107
Ik loop langs het strand, in gedachten verzonken.
Gods wegen begrijp ik soms niet.
De vreugde die jij steeds aan mij hebt geschonken,
dat is nu mijn grote verdriet.
Zonder een afscheid, zomaar vertrokken
als een dief in de nacht.
Jij liet mij achter geschokt en geschrokken,
jouw heengaan kwam heel onverwacht.
Ik voel me opstandig, verdrietig en woedend,
ik staar in het niets over zee.
Dan loop ik weer verder, totaal niets vermoedend,
denk ik:"Loopt er nou Iemand mee?"
Niemand te zien, ik zal me vergissen.
Ik schrijf jouw naam in het zand.
Al is het verbeelding, maar 't kan haast niet missen
"Ik ben niet alleen aan het strand".
Ik loop langs het strand, in gedachten verzonken
Gods wegen begrijp ik soms niet.
Dan voel ik toch ook dat me troost wordt geschonken,
dat Iemand deelt in 't verdriet
Dat geeft me troost, kracht om verder te leven,
hoewel ik nog vaak aan je denk.
De vreugde die jij steeds aan ons hebt gegeven,
ervaar ik nu als een geschenk.
Hans Cieremans
In 't late licht hebben we daar gestaan,
een kring van mensen en de berg was hoog
en ook het golvend gras als goudgeel graan,
de blazers bliezen en wij hieven aan
te zingen bij het licht van ster en maan,
Gods lof moet over alle grenzen gaan,
in 't late licht hebben we daar gestaan,
een kring van mensen en de berg was hoog,
eens klinkt Gods lof vanaf de hemelboog,
van zangers die op Sions hoogten gaan
en wijzen wij die ene bergtop aan;
in 't late licht hebben we daar gestaan.
een kring van mensen en de berg was hoog
en ook het golvend gras als goudgeel graan,
de blazers bliezen en wij hieven aan
te zingen bij het licht van ster en maan,
Gods lof moet over alle grenzen gaan,
in 't late licht hebben we daar gestaan,
een kring van mensen en de berg was hoog,
eens klinkt Gods lof vanaf de hemelboog,
van zangers die op Sions hoogten gaan
en wijzen wij die ene bergtop aan;
in 't late licht hebben we daar gestaan.
- Details
- Geschreven door: Mul, Jan
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3302
jij, twinkelaartje in de nacht,
die lichtpunt in het duister bent,
ontmoet mij in een klein moment
waarin je mij je glimlach zendt,
alsof je mij al jaren kent,
eenzame ster aan 't firmament,
jij, twinkelaartje in de nacht,
wonder van Vaders scheppingskracht,
ik heb in jou Gods hand herkend,
die licht in 't diepste donker zendt,
eenzame ster aan 't firmament.
- Details
- Geschreven door: Mul, Jan
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4958
een wolf die bij het schaap verkeert,
een zuigeling die ongedeerd
speelt bij een adderhol,
een koe die weidt bij een berin,
een leeuw tussen het mestvee in,
een gifslang bij een kind,
een bokje naast het slapend wild,
een rund dat naast de leeuw verstild
een laatste strohalm eet,
de dood die niet meer heersen zal,
geen moeite, rouw, geen tranendal,
God in zijn heerlijkheid?
Dat zal een openbaring zijn,
het feest van Bruidegom en Bruid,
crescendo van de trom en fluit,
vrede in eeuwigheid.
- Details
- Geschreven door: Emmerik - Koenekoop, Corry van (overl. 21-11-2011)
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 3197
de mens bouwt hun omgeving vol
een everzwijn weet niet waarheen
zoekt zijn weg tussen vangrail en steen
een zwaan die tussen bewapening nestelt
waar blijft de mens die haar omgeving herstelt
een hertenjong graast nu nog net
waar een groot bouwwerk wordt neergezet
een specht op een lantaarnpaal
waarom gebeurt dit allemaal
waar moeten deze dieren heen
zij kunnen niets met dit probleem
Gods schepping die in nood verkeert
omdat de mens haar slecht beheert
geschapen op de zesde dag
toch denkt de mens dat alles mag
Corry van Emmerik-Koenekoop
- Details
- Geschreven door: Emmerik - Koenekoop, Corry van (overl. 21-11-2011)
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 17509
en een sluier voor 't gelaat
lange haren golven neerwaarts
langs het hagelwit gewaad
langzaam loopt zij naar de Bruidegom
die al tijden op haar wacht
even kijkt ze toch nog om
naar 't verleden dat nog lacht
witte pumps volgen de loper
als ze opkijkt ziet ze Hem
haar glanzend haar is rood als koper
en ze praat met zachte stem
ja, ze laat zich door Hem leiden
en haar trouw blijft echt bestaan
nee, ze zal van Hem niet scheiden
zijn geboden houdt ze aan
stralend kijkt ze naar haar Bruidegom
en geeft Hem haar rechterhand
Hij doet haar een gouden ring om
en verheft haar in Zijn stand
trots brengt Hij haar bij zijn Vader
samen staan ze voor zijn troon
als een dochter treedt ze nader
de geliefde van de Zoon
Corry van Emmerik-Koenekoop
- Details
- Geschreven door: Veen, Jan van der
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 5473
met gouden zonnestralen in de morgen.
De bomen gaan gebukt door sneeuw,
niet door angst of zorgen.
De takken buigen lieflijk naar omlaag,
tevreden dragen zij hun last.
De winter en de sneeuw,
zijn in 't landschap ingepast.
De zon formeert de gouden druppels,
als een stralend diamant.
Ze dansen vrolijk op de takken,
als een kind aan moeders hand.
's Avonds zie ik smetloos witte takken,
buigen boven 't schoonste land.
Waar heldere druppels water dansen,
zuiver als een diamant.
In gedachten zie ik duizend sterren,
als kinderen dansen, hand in hand.
Gelukkig en tevreden,
zweef ik naar het dromenland.
In mijn diepste dromen zie ik,
de schepping van Gods hand.
Hij verandert druppels water,
in een schitterende diamant.
Jan van der Veen
Uit: Licht en Hoop - De roep van het verlangen.
januari 1994.
- Details
- Geschreven door: Emmerik - Koenekoop, Corry van (overl. 21-11-2011)
- Categorie: Doop volwassenen
- Hits: 16989
stap jij met God
het leven binnen
Maar ook mensen zonder hoop
kunnen met God
opnieuw beginnen
Door het water van de doop
stap je met God
nieuw leven binnen
Corry van Emmerik-Koenekoop
- Details
- Geschreven door: Dijkstra, Lianne
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 4615
Zijn liefde voelen.
Zijn ontzettend grote liefde,
Die Hij ook aan mij wil geven.
Lieve Vader in de hemel.
Ik wil U zeggen:
Dat ik zoveel van U hou.
U schenkt mij telkens weer genade,
Genade die ik niet verdiend heb.
Uw genade vervult mij met liefde.
Zoveel dat ik ervan overstroom.
Vader, vanuit de grond van mijn hart,
Zeg ik U:
Ik hou van U.
En ik wil Uw kind zijn.
Elke dag U volgen.
En elke dag ingaan
op de liefde die U mij geeft.
Met heel mijn hart, verstand en ziel
Vraag ik U:
Vergeef me nu.
Want ik hou zoveel van U!
En ik wil U mijn liefde geven,
Die ik van U heb gekregen!
Amen.
Lianne Dijkstra
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden
- Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten
- Hits: 5232
heel d'aarde zinge tot Uw eer,
U hebt het al gemaakt en het is goed,
U geeft Uzelf tot troost en moed.
Geen God is U gelijk, mijn God,
in U vind 'k vreugd' in 's levenslot.
Uw naam klinkt over heel de aarde,
geen godennaam haalt 't bij U in waarde.
Laat juichen, zingen ied're ziel,
want niemand is er ooit die van U viel,
bij U in ongenade raakte
De hemel zingt een vrolijk lied,
De aarde volgt, vergeet U niet,
wat wonder dat U mij ook maakte.
Frans den Harder
- Details
- Geschreven door: Haar, Anton van der (overl. 24 jan. 2013)
- Categorie: Tijd
- Hits: 6148
verkondigde hij God's woord.
dronk zijn biertje aan de bar
werd daar door menigeen gehoord.
Bij grove laster of gevloek,
keek men hem verschuldigd aan.
hij kreeg respect bij zijn bezoek,
Sorry, ik liet mij even gaan.
Er was behoefte te horen,
wanneer hij over Jezus sprak.
dat Hij voor allen was geboren,
van liefde waar het hier ontbrak.
Hij was een man van 't vrije werk,
het onrecht daar kon hij niet tegen.
het werkterrein van Christus kerk,
vond hij in kroegen en in stegen.
Hij sprak met klanten als men vroeg,
hoe lang ga je nog door.
zo lang heb ik niet voor de boeg,
maar als de 'baas' roept, ga ik hoor!
De eenvoud van zijn mens zijn,
een heilsoldaat van vlees en bloed.
zijn boodschap was voor groot en klein,
en toen de 'baas' riep, was het goed.
Allen die om zijn graf heen stonden,
waren van alle rang en stand.
van boven werd Gods geest gezonden,
een dienst geleid door 's Heren hand.
Anton van der Haar
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Afscheid
- Hits: 17050
Die tevreden glimlach, die voor mij vast is bestemd.
Dat doorleefde lichaam, dat me zegt: "Ik kan niet meer."
Dat grenzeloos vertrouwen in Onze Lieve Heer.
Die onvoorwaardelijke liefde, die jij me altijd bood.
Die vredige berusting voor de naderende dood.
Die toegewijde zorg, die ik straks missen moet
Die moederlijke warmte die laat voelen: "Het is goed."
Afscheid nemen lieve moeder, dat doet heel veel pijn.
Hoe zal het leven zonder moeder zijn?
In mijn hart besloten, raak ik je nooit meer kwijt.
Ik houd van jou voor eeuwig en altijd.
Laat mijn hand maar los, je kunt nu rustig gaan.
Ik bewaar je glimlach, die zo altijd blijft bestaan.
Je lichaam mag nu rusten, nee je hoeft niet meer
Aanvaard nu maar de reis naar Onze Lieve Heer.
Dank je voor je liefde, die jij me altijd bood
Onvoorwaardelijke liefde is zelfs sterker dan de dood.
Je hoeft niet meer te zorgen, ik wens je goede reis
We zien elkaar ooit terug in het hemels paradijs
Afscheid nemen lieve moeder, dat doet heel veel pijn.
Hoe zal het leven zonder moeder zijn?
In mijn hart besloten, raak ik je nooit meer kwijt.
Ik houd van jou voor eeuwig en altijd.
Hans Cieremans
- Details
- Geschreven door: Plas- van Duyvenbode, Thea van der
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 5916
Galmend door de stille nacht
Vader liet hen ook daar binnen,
't Is een kind dat naar mij lacht.
Het gemis is daar verdwenen,
Pijn is daar vergaan als kaf,
Weg zijn al onze tranen, wenen,
Weg is ook het stille graf.
Zingend met DE VADER boven,
Daar waar GOD alleen er is,
Mag ik eeuwig U toch loven,
Zonder al dat aards gemis.
Altijd van Uw daden roemen,
Nooit geen boosheid angst of pijn,
Altijd Eeuwig Uw Naam noemen,
Wilt Gij ook mijn VADER zijn.
Thea van der Plas van Duyvenbode
Niet altijd zal ik klagen,God,
maar toch, waarom geeft U te dragen
dit lijden dat verteert tot op het bot,
dit onafwendbaar niet te keren lot,
al wat te wachten is breekt hier kapot,
wie hier nog blijft geloven lijkt een zot,
niet altijd zal ik klagen, God,
maar toch, waarom geeft U te dragen
die uitzichtloosheid met de open vragen,
of wilt U zó mij brengen tot
de dag waarop 'k met heel het hart mijn lot
U toevertrouw en niet meer klaag, o God?
Uit: Jan Mul: Soms zegt ze zomaar tegen mij: meneer
( een Alzheimer-ervaring)
Uitgave: Buijten & Schipperheijn Amsterdam
maar toch, waarom geeft U te dragen
dit lijden dat verteert tot op het bot,
dit onafwendbaar niet te keren lot,
al wat te wachten is breekt hier kapot,
wie hier nog blijft geloven lijkt een zot,
niet altijd zal ik klagen, God,
maar toch, waarom geeft U te dragen
die uitzichtloosheid met de open vragen,
of wilt U zó mij brengen tot
de dag waarop 'k met heel het hart mijn lot
U toevertrouw en niet meer klaag, o God?
Uit: Jan Mul: Soms zegt ze zomaar tegen mij: meneer
( een Alzheimer-ervaring)
Uitgave: Buijten & Schipperheijn Amsterdam
De tijden zijn verankerd in Gods plan,
wij leven in de ruimte ons gegeven,
maar zonder vragen is geen enkel leven,
de strijd en moeite; Vader weet er van,
er is een tijd van ongekend geluk,
van harmonie en vreugdevolle klanken,
voor elke bloem kun je je Vader danken,
leven en toekomst kunnen niet meer stuk,
er is een tijd van zorgen en verdriet,
van vragen die maar steeds op antwoord wachten,
waar het zó donker is in lange nachten,
dat zelfs het zicht op God geen licht meer biedt,
er is een tijd van aarz'lend verder gaan,
met steun en troost die anderen je geven,
in Gods gezin zul je niet eenzaam leven,
Hij is heel zuinig op je broos bestaan,
er is een tijd van wankel evenwicht,
waarvan Gods kracht je leven wil bevrijden,
Hij geeft de zege aan wie met Hem strijden,
de nacht gaat over in het morgenlicht,
er is een tijd waarin je weten mag
dat je zoals je bent op deze aarde,
kostbaar bent in Gods oog, van grote waarde,
Hij neemt je bij de hand van dag tot dag,
er is een tijd waarin je door Gods Geest,
een open brief voor anderen mag wezen,
waarin Gods kracht en liefde staan te lezen,
waardoor Hij elk gebroken hart geneest,
er is een tijd van biddend voorwaarts gaan,
van vol vertrouwen in de toekomst lopen,
de poorten van Jeruzalem staan open,
wie binnengaat geeft God een nieuw bestaan,
daar is de tijd waar alles goed zal zijn,
waar vragen niet meer onbeantwoord blijven,
waar God de zin van alles uit zal schrijven
en wij Hem prijzen op het tempelplein.
(te zingen op de melodie van Ps 116)
wij leven in de ruimte ons gegeven,
maar zonder vragen is geen enkel leven,
de strijd en moeite; Vader weet er van,
er is een tijd van ongekend geluk,
van harmonie en vreugdevolle klanken,
voor elke bloem kun je je Vader danken,
leven en toekomst kunnen niet meer stuk,
er is een tijd van zorgen en verdriet,
van vragen die maar steeds op antwoord wachten,
waar het zó donker is in lange nachten,
dat zelfs het zicht op God geen licht meer biedt,
er is een tijd van aarz'lend verder gaan,
met steun en troost die anderen je geven,
in Gods gezin zul je niet eenzaam leven,
Hij is heel zuinig op je broos bestaan,
er is een tijd van wankel evenwicht,
waarvan Gods kracht je leven wil bevrijden,
Hij geeft de zege aan wie met Hem strijden,
de nacht gaat over in het morgenlicht,
er is een tijd waarin je weten mag
dat je zoals je bent op deze aarde,
kostbaar bent in Gods oog, van grote waarde,
Hij neemt je bij de hand van dag tot dag,
er is een tijd waarin je door Gods Geest,
een open brief voor anderen mag wezen,
waarin Gods kracht en liefde staan te lezen,
waardoor Hij elk gebroken hart geneest,
er is een tijd van biddend voorwaarts gaan,
van vol vertrouwen in de toekomst lopen,
de poorten van Jeruzalem staan open,
wie binnengaat geeft God een nieuw bestaan,
daar is de tijd waar alles goed zal zijn,
waar vragen niet meer onbeantwoord blijven,
waar God de zin van alles uit zal schrijven
en wij Hem prijzen op het tempelplein.
(te zingen op de melodie van Ps 116)
- Details
- Geschreven door: Mulder-Brune, Suze
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3242
zoals enkelen zeggen dit te hebben beleefd.
Dan weet ik precies wat ze bedoelen
met: " 't Is net of de hemel je omgeeft".
Ik bid zo vaak "Laat U toch merken
dat U nabij bent, dicht bij mij".
Ik wil met 't gebed dan steeds bewerken
dat U toch luistert, "kom dichterbij".
Niet dat ik twijfel aan Uw almacht
ik gelóóf dat U steeds bij mij bent,
maar 't echt beleven geeft mij méér kracht
dan weet ik weer dat u mij kent.
Misschien is 't dwaas om dit te willen
ben ik ongeduldig U te zien.
Ik zou graag stoppen met die grillen
eens zal ik 't weten bovendien.
Maar wil mij één ding toch beloven,
als 't tijd is dat ik 't hier verlaat
laat mij dan toch nog steeds geloven
dat U die weg dan mét mij gaat.
Alleen te gaan die laatste schreden
dat is te zwaar voor ieder mens.
Houdt mij dan vast op al die treden
naar 't Vaderhuis, dat is mijn wens.
Zo kan ik leven zónder aanschouwen
omdat ik weet U grijpt mijn hand.
U omvat de handen van Uw getrouwen
tot in het eeuwig Vaderland.
Suze Mulder-Brune
19-06-2007
- Details
- Geschreven door: Haar, Anton van der (overl. 24 jan. 2013)
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 26658
loopt het huwelijk zo vaak stuk.
Wat God ééns samen heeft gebracht,
wordt soms zo makkelijk ontkracht.
Met veel verdriet en zoveel pijn,
van het niet meer samen kunnen zijn,
gaat ieder dan zijn eigen gang,
geheten in elkaars belang.
Binnen de circel van het leven,
moet een mens gelukkig zijn.
Een gezin van God gegeven,
leeft in vrede, geen venijn.
Geluk dat kan je enkel vinden,
als je de ander dat ook geeft.
Karakter moet elkaar verbinden,
voordat het ook God's zegen heeft.
Een huwelijk kent veel dimensies,
de moeite waard om voor te gaan.
Je incasseert de consequenties,
als het vertrouwen blijft bestaan.
Koester elkaars genegenheden,
toon respect laat zien aan God,
ook zwakke punten van 't verleden,
het is beslist geen zwaktebod.
Buiten de cirkel van het huwelijksleven,
is het gelukt toch soms van korte duur.
Met liefde en respect is veel te geven,
met dàt geluk sloop je de dikste muur.
Anton van der Haar
- Details
- Geschreven door: Lanting, Alice
- Categorie: Afscheid
- Hits: 4050
de andere kant van de ondergaande zon
daar waar de vogels de storm voorbij vliegen
en waar de horizon in het oneindige verdwijnt.
Vertel mij eens hoe het leven is aan
de zonkant van de blauwe hemel
en achter de schaduw van het eeuwige licht
daar waar de regens ophouden te bestaan
en waar een warme milde wind waait.
Vertel mij dat er geen angst bestaat
aan de andere kant van de zon
en dat ik zonder vrees op een waardige manier
afscheid kan nemen van mijn geliefden.
Vertel mij dat mijn ontbonden lichaam
zal versmelten en zich samen zal voegen
met de eeuwigheid en de ontbaatzuchtige
liefde van de koning van het licht
dan pas zal ik mijn aardse leven loslaten
en zonder angst mijn dood moedig aanvaarden.
Alice Lanting
De takken buigen huiv'rend in de wind,
in schemerdonker trekt de wereld dicht,
een boomblad blikkert in het late licht
en in zijn kleine nacht huilt zacht een kind,
van boven straalt in een gebleekte tint
het maanlicht uit een bijna vol gezicht,
gedachten rusten in een evenwicht
als in de stilte zich de mens hervindt,
God riep ons in het ritme van de tijd,
verloren zonen die in lompen gaan
brak Hij de broden tot de eeuwigheid,
op deze dag is Christus opgestaan,
de wolken wachten waakzaam op zijn tijd,
het open graf is nooit meer dicht gegaan.
in schemerdonker trekt de wereld dicht,
een boomblad blikkert in het late licht
en in zijn kleine nacht huilt zacht een kind,
van boven straalt in een gebleekte tint
het maanlicht uit een bijna vol gezicht,
gedachten rusten in een evenwicht
als in de stilte zich de mens hervindt,
God riep ons in het ritme van de tijd,
verloren zonen die in lompen gaan
brak Hij de broden tot de eeuwigheid,
op deze dag is Christus opgestaan,
de wolken wachten waakzaam op zijn tijd,
het open graf is nooit meer dicht gegaan.