Op 29 september
Kwam ik een oproep tegen
Met je laatste selfie
Fietsen door de regen

Het contact met je telefoon
Was zomaar ineens weg
Waar kon je dan toch zijn?
Was je nog onderweg?

Bezorgdheid bij familie en vrienden
Bij de mensen om jou heen
Zoekacties volgden elkaar op
Een spoor naar jou, daarvan was er geen

Maar na vele dagen zoeken
En zitten in onzekerheid
Hebben ze je gevonden
En landt de werkelijkheid

Het laatste sprankje hoop
Is nu dan echt vervlogen
Bij het horen van het nieuws
Springen de tranen in mijn ogen

Dag lieve, dappere Anne
Een ding moet je weten
Al ben je hier niet meer
Nederland zal je niet vergeten...