Leven! met hooggevoeligheid

Dat geluid doet pijn aan mijn oren
kan het praten wat zachter?
Gaat de groep me te snel
dan speel ik liever alleen thuis achter

Zijn er veel mensen om me heen
dan word ik steeds drukker
Of trek me terug
want alle prikkels gaan me te vlug

Als ik ga eten
dan lust ik veel niet
Dat doet mijn ouders
en mij soms verdriet

Speel ik met vriendjes
dan wil ik controle
De lijntjes laat ik niet vieren
en soms ga ik klieren

Heb ik teveel prikkels op een dag
dan hangen we de rode vlag:
Ik ontplof, met alle gevolgen van dien
Dat is nog wel ’t rotste misschien

Maar nu wat er leuk is!
Ik geniet van zoveel
Buiten, de vogels, de vlinders, de bloemen
bijna te veel om op te noemen.

Van filosofische gesprekken
van eindeloos sporen door ’t zand heen trekken
van auto’s en treinen, van lego bouwen
van knuffelen met jou, en-

-nog zoveel meer!
Ja, soms heb ik minder en
soms heb ik méér
dan andere kinderen

ik ben gewóón speciaal,
vertelde je op school
dat bleek, je bezoekt nu een speciaal-onderwijsschool
daar ben je op je plek en kom je aan je trekken

Wij houden van jou:
onze lieve, gewone, speciale zoon
Gewoon
van jou!