ik hoor mijn ziel
in weemoed zingen
toen de avond viel
zonder enig licht

geen morgenlicht
om nieuw te beginnen
alleen tranen brengen
mij een wazig zicht

hoelang blijft ‘t duren
voor de zon verrijst
achter die hoge muren
en mijn pijn verdwijnt

komt er ‘n  ommekeer
waar ik zolang op wacht
vind ik mezelf ooit weer
na een eindeloze nacht