Ik zou het liefst een heel mooi liedje voor je zingen.
Eén met alle wilde bloemen van het veld.
Eén, zo zeldzaam mooi met heel gewone dingen,
die de zinnen die ik zoek aan jou vertelt.
 
Een mooi liedje vol van Nederlandse luchten.
Vol met witte suikerspinnen in het blauw,
die verdampen als de wind begint te zuchten,
zoals de zon speelt met de vroege ochtenddauw.
 
Of een liedje vol ballonnen en violen
met trombones van de dorpsharmonie.
Van de lentetulp tot zomergladiolen,
van petit chanson d’amour tot symfonie.
 
Een mooi versje met een blauw vergeet-me-nietje
wil ik zingen voor de mooiste uit mijn klas,
zoals hij z’n leven lang zong voor zijn Rietje
die voor hem, als jij voor mij, z’n alles was.
 
Als ik toch de simp’le woorden eens zou vinden
die het wonder van jou, Jetje, ongewoon
in een lied van alledag zou kunnen binden,
zou mijn stem waarschijnlijk trillen als van Toon.


Geïnspireerd door "100 jaar Toon Hermans" op televisie.