Lange rijen witte graven
op het zachte groene gras.
Rust en vrede zijn gekomen
daar waar eens de waanzin was.

Namen en vervlogen dromen
mengen zich met stil verdriet,
in die twee minuten stilte.
Wij zijn hier, zij zijn er niet.

Vrede is hier zwaar beladen
't kostte velen lijf en goed
en wij mogen vrij hier leven,
zij betaalden met hun bloed.

Wij gedenken, leggen bloemen
zijn een paar minuten stil,
om de woorden uit te spreken
die ons hart graag zeggen wil

Bij het eind, der ceremonie
klinkt het allerlaatst signaal.
wij gaan huiswaarts, wij gedachten
hen die vielen, allemaal.
Jannie de Paauw