kon de muziek zelfs niet verdragen.
Hoewel er vele jaren zijn verstreken
verdwenen nooit de duizend vragen:
Waar zijn ze, mijn familieleden?
Altijd een lege kant van mijn bestaan.
Het bleef de pijn van het verleden
en zou ook nooit meer overgaan.
De jaren vulden zich met pijn.
Zelfs toen zijn eigen kinderen kwamen
dacht hij aan wat niet meer kon zijn
en kende enkel nog familienamen.
De tijd, hij heelt niet alle wonden,
en littekens zijn sporen van gemis.
Al wie door bloedband is verbonden
weet dat verlies voor altijd pijnlijk is.
4 mei, ik denk dan stil aan jouw verdriet
en aan mijn kinderen die altijd weten:
'Papa's familie, nee die was er niet
dat zullen we ook nooit vergeten.'
Al lijkt het al zo lang geleden
de pijn blijft zichbaar in het heden.
en zou ook nooit meer overgaan.
De jaren vulden zich met pijn.
Zelfs toen zijn eigen kinderen kwamen
dacht hij aan wat niet meer kon zijn
en kende enkel nog familienamen.
De tijd, hij heelt niet alle wonden,
en littekens zijn sporen van gemis.
Al wie door bloedband is verbonden
weet dat verlies voor altijd pijnlijk is.
4 mei, ik denk dan stil aan jouw verdriet
en aan mijn kinderen die altijd weten:
'Papa's familie, nee die was er niet
dat zullen we ook nooit vergeten.'
Al lijkt het al zo lang geleden
de pijn blijft zichbaar in het heden.