Jij lenteknop, die nauwelijks ontloken
droevig dat jouw stengel al vroeg brak
kon je die dood dan werkelijk niet ontlopen
die scherpe doornen in vele harten stak?

Jij was nog te teer om aan te plukken
je moest nog bloeien, vruchten geven
en toch viel je droom al snel in stukken
en liet alleen de mooiste herinneringen leven.

Jij stralend zonnetje, met lief engelengelaat
kon de hemel jou dan werkelijk niet missen
als aardse bloem werd je niet lang geplaatst
en toch is jouw bloei hier nimmermeer te wissen.

Voor Sharon 17 jaar oud en weggemaaid in het verkeer.