zij vliegen echt aan mij voorbij,
soms kijk ik achterom en denk:
hoe herinneren de mensen mij?
Zal men spreken van mijn liefde,
de goede daden die ik deed,
of spreekt men van mijn lijden,
van de pijn die 'k droeg, mijn leed?
Dan zijn er nog mijn fouten,
de verkeerde wegen die ik ben gegaan,
'k leef uit genade, heb niets verdiend,
God heeft al mijn zonden weggedaan!
Straks, als mijn tijd gekomen is,
hoe herinneren de mensen mij daarna?
Laat men spreken van Gods liefde,
van de Gouden Stad waarheen ik ga!
Alles, echt alles zal toch eens vergaan,
de mens is ijdel, neemt niets mee naar 't graf,
daarom houd ik vast aan Gods beloften,
aan de zekere toekomst die Hij mij gaf!
Als je later denkt aan mij:
denk aan Jezus, mijn Redder, en wees blij!