wij geven het zo graag,
we splitsen dan van alles
de ander in de maag.
We wrijven er zo gaarne
het falen stevig in.
De ander moet zijn fouten zien
dan is 't naar onze zin.
Op onze eigen fouten
wordt dan niet meer gelet,
er wordt alleen een ander
flink op zijn plaats gezet.
Het wijzen op de splinter
iets wat je amper ziet.
moet dan de balk verhullen
je hoopt, die ziet men niet.
Bedenk, voor je gaat spreken
wat is nu mijn motief ?
God vraagt je niet; veroordeel,
maar heb je naaste lief!