Als een roos die langzaam open komt
opent zich in mij de vaste grond
waarop ik rustig bouwen kan
De schoonheid komt langzaam
aan het Licht,
God van mijn verlangen
die Liefde is,
zichtbaar in elke bloem of mens
voorbij de grens
van niet meer weten,
vergeten
vormt zich een nieuwe horizon
De Bron wordt herkend
komt stralend aan het Licht
mijn zicht wordt ruimer
de weg breder
mijn hart opent zich totaal,
wil alles geven alles delen,
Die Liefde laat mensenogen stralen
als sterretjes, diamanten
Hij wil ons verwarmen
omarmen,
koesteren keer op keer,
Zo op te bloeien
maakt me stil van vrede en geluk
die God in me zelf overmant!!
Tineke Ebing
28 februari 2006