in onontwarbaar grote knopen.
Hoe hadden we toch kunnen hopen,
dat ons leven gladjes zou verlopen?
In onze wanhoop roepen we tot God:
"Alstublieft, geeft U een woord.
Verlicht U toch dit levenslot.
O God, men zegt dat U ons hoort."
En dan komt er verandering in ons bestaan.
Want net als toen de Rode Zee zich spleet
en Israël er tussendoor kon gaan,
ligt ook voor ons een nieuwe weg gereed.
Want God kan onze zeeën splijten,
de zeeën van ellende en verdriet,
van falen, zonden en verwijten.
God toont een weg, die slechts Hij ziet.
Angsten en ellendes moeten wijken,
zodat we veilig "op het droge" gaan
en dan die mooie plek bereiken,
waar God het centrum is van ons bestaan.