kent de weg van het innerlijke zwijgen.
door de draden van het fysiek,
aldus te zijn en generiek.
Lasterpraat en het verscherpen
is datgene te verwerpen,
van het trouw zijn aan het ik.
Van de taak zo dierbaar aan onszelf
is datgene aan onszelf te wijden,
niet datgene te vermijden
wat het leven zwaarder maakt.
Het is datgene ten toon te spreiden,
wat ons van Hogerhand wordt opgediend.
Van de klasse van ons leven
is de liefde in het geven
en datgene te bewaren,
wat ons gebruik zo duurzaam maakt.
Van het eindeloze verlangen,
aldus te zijn en onbevangen.
Niet dat wij de liefde verklaren
maar om de goedheid te benaderen,
in ieders hart zo onuitputtelijk.
Ongegrond de taal der leren,
wars te zijn van ieders leven,
en steeds te moeten ontberen.
Het is op dat pad te blijven begeven,
van Gods noodzaak
en Zijn goedheid gedreven.