mantel

ik heb een oude jas met gaten
smoezelig door vuil en smeer
aangekoekte oude leugens
verzwaren zijn gewicht steeds meer
afwijzing plakt in diepe zakken
schuld stinkt verborgen in de kraag
en op de mouwen staat geschreven
‘je deed het weer verkeerd vandaag’

de mantel is mij zo vertrouwd
mijn naam staat er immers in geschreven
en ook al oogt hij nog zo fout
de jas is mij altijd bijgebleven
hij schuurde steeds mijn schouders open
zijn zwaarte heeft me uitgeput
maar ik wilde hem niet langer dragen
heb hem boos van me afgerukt

kwetsbaar loop ik terug naar Jezus
mijn oude jas sleept over de grond
ik leg hem neer bij Jezus’ voeten
‘Welkom Thuis!’ klinkt uit Zijn mond
Hij geeft mij een nieuwe mantel
drapeert die teder over mijn huid
dankbaar pas ik dit kleed van verlossing
in de kraag staat: Voor jou, Mijn geliefde bruid!