als toeschouwer
op de berg calvarie
buiten de muren van de stad
zie ik abrupt
de lucht volkomen dichtslaan
ondefinieerbaar
kleurt het hemeldak
 
een duister wolkendek
als van een naderend onweer
beangstigend
als bij een wervelstorm
draait
op de mensenmassa af
verzameld rond een kruis

plots
neemt de wervelstorm
van Gods rechtvaardige
en heilige toorn
een zwenking
treft zijn geliefde Zoon
hoog aan dat kruis
 
een laatste schreeuw
klinkt van het kruis
mijn God waarom
laat U Mij nu alleen
en met een luide kreet
blaast Hij
de laatste adem uit

omdat Hij
mij zo lief heeft
heeft Hij
gerechtigheid
en liefde
samengebald
in Jezus aan het kruis
 
genade
die ik niet verdien
met beide handen
slechts aanvaarden
en met een hart
vol overgave
aan die Heer