Dankbaar zijn is soms heel erg lastig.
Regelmatig is de ondankbaarheid nogal standvastig.
Als je veel pijn hebt is dankbaarheid snel verdwenen.
Veel liever wil je dan mopperen diep vanuit je tenen.

Hetzelfde gaat op voor intens verdriet.
Zo'n groot verdriet waardoor je alles niet meer ziet.
Bijvoorbeeld als je aan het rouw verwerken bent.
Dan kan het voelen alsof je alleen nog verdriet kent.

Wat is het belangrijk om ook dan dankbaar te blijven.
Soms kan het helpen om alles van je af te schrijven,
zodat er ruimte komt om de fijne momenten op te merken.
Deze momenten kunnen enorm troosten en versterken.

Daarom dank voor alle troost en kracht die U geeft.
Alleen U weet wat er diep in onze harten leeft.
Dank U dat ik oprecht dankbaar ben,
en dat ik in Uw naam vreugde ken.