Is het dal waarin je maar blijft dwalen,
Je geen richting kunt bepalen,
Als een donker labyrint,
Waarin je maar geen uitweg vindt?
Lukt het je maar niet eruit te komen?
Zie je 't bos niet meer van bomen?
Krijg je van alles voor je kiezen?
Dreig je de moed soms te verliezen?
Dan rest je nog de blik omhoog.
Het uitzicht op de regenboog,
Bij regen in de zonneschijn,
Zal dat voor jou een teken zijn.
Het teken van belofte en van trouw
Aan de dolende, verstrikt, in 't nauw
Gedreven door zijn zorgen,
Opziend tegen elke morgen.
Zoek een plaatsje in 't palet van kleuren.
En laat je wonderwel opbeuren.
Strooi uit, verdriet en kommer in de wind.
'k Wed dat je snel je draai weer vindt.