Sommigen zeggen dat het geloof een rivier is
die wildstromend en traag langzaam
door een mensenleven heen voert en
door haar dieptes en zandbanken
altijd aandacht blijft vragen.
Anderen zeggen over het geloof
dat het je ziel blootlegt voor de ander
en dat je dat nog prettig vindt ook.
Weer anderen vergelijken het geloof
met een honger die niet te stillen is.
Het is een groot gapend gat
vol met emoties en een lichaam
dat schreeuwt om aandacht en respect.
En ik vind het geloof net als een bloem
die in de morgen het Licht en de Warmte
verwelkomt en met de minuut mooier wordt
en dat herhaalt zich elke dag weer opnieuw.
Geloof is ook twee bloemen uit één knop.
Bloemen die veel water nodig hebben om
samen door te groeien tot een eenheid van
liefde en stil geluk in een wereld waar de nacht
de dag niet zal verdrijven want waar
het Licht schijnt zal de duisternis verdwijnen.