Slechts gescheiden
door onvolkomenheid
zijn wij onttrokken
aan het volledige licht

Onze ogen laten zich nog plagen
en misleiden
kleine mensen
voor zoveel in deze wereld
gezwicht
ploegend door onze eigen akkers
waar het onkruid
zich steeds weer opricht
soms mismoedig over ons falen
met de schaamte
op het gezicht

Hij heeft alles in ons verenigd
er komt een dag
dan zijn wij heel