Zo ik niet had geloofd,
Dat U mij wilde dragen,
Door deze dorre zandwoestijn;
En dat U alle donk’re dagen
Mijn Licht en Leidsman wilde zijn...
Zo ik niet had geloofd
Dat U mij door dit donk’re land
Van eenzaamheid en pijn,
Zou leiden als met eigen hand,
Mijn Gids en Sterkte wilde zijn...
Zo ik niet had geloofd,
Dat na de dood ons wacht het eeuwig leven
En na de donkere nacht Uw glanzend Licht;
Dat U mij troost en uitzicht wilde geven,
Mijn ogen steeds op U gericht...
Mijn God, dan was ik lang bezweken,
Gebroken door dit zware kruis!
Maar nu ga ik in vertrouwen verder...
Op weg naar het heerlijk Vaderhuis!