Even weg
ben ik nu
omdat ik zocht
naar eeuwige leegte

Even eenzaam
was ik toen
de korenvelden voor altijd
waren verdwenen

Maar daar bent U
die mij zo na komt
die mijn dorst laaft
mijn honger stilt

Ik wil bij U zijn
in en na dit eindige leven
mijn kommer en verdriet
worden onbestaande

U zult mij dragen
in Uw Eeuwige Liefde
ik zal U blijvend beminnen
als kleine mens

Zo word ik de grootste
van alle wezens
bij U vervaagt
elke grens