Straks zie ik je weer

>het overkomt me
of ik wil of niet zomaar ineens
dit stille verdriet 

het leven gaat  verder,
dat is wel waar, maar de doodsgeur ook-
steeds even maar 

als ik je foto zie,
kan ik het niet laten om af en toe
zachtjes met je te praten 

ik had je nog zoveel
willen vragen en vertellen en zielig zit ik
mezelf steeds te kwellen 

of heet dat verwerken 
in het rouwproces  ?
ik vind het zo moeilijk, maar ik doe mijn best 

de gedachte dat het 
nu goed met je is
vervangt heel soms het erge gemis 

dankjewel dat je mijn vader bent geweest.
tot straks ! dan zie ik je weer
op het Grote Feest !