na al zijn
wonderlijk en grandioze
scheppingswerk
heeft God
een laatste droom
Hij schept
als kroon daarom
de mens
bouwt uit aarde
adam
blaast hem
zijn levensadem in

de droom
die God
voor ogen staat
is anders dan
al wat Hij reeds
tot stand gebracht heeft
het zal
van onbevangen
diepe eenheid spreken
van warme vriendschap
naar zijn beeld
eigen aan de hemel

in diepe slaap gebracht
neemt Hij
uit adams lijf
een rib
creeert de vrouw
deel van hemzelf
en toch
zo anders
gelijk aan mij
roept adam uit
mijn eigen vlees
eigen gebeente

meer dan
een kameraad
zijn beiden voor elkaar
in ongedwongen
eenheid
openheid
en weergaloze liefde
zijn zij
afhankelijk van elkaar
tot in hun diepste wezen
zoals  de Vader
Zoon en Geest

---

in stilte
vol bewondering
aanschouwen zij
elkanders lijven
drinken hun ogen
elkanders schoonheid in

hun lijven
brengen hen
tot hemelse verrukking
met woorden
nauwelijks te omschrijven

hun aard' en lelieblank
getinte lijven
met zijdezachte buitenzijden
verweven zich
tot woordeloze eenheid

een lied stijgt op
diep uit het hart van beiden
U kroont ons
man en vrouw
met glans en glorie
eigen aan de hemel




Naar Genesis 2, Psalm 8 en Hooglied