De klok tikt de uren weg, het is verder stil.
Kerstavond, maar bij zoveel pech dit jaar,
voelt mijn hart zo moe, zo zwaar.
Is Kerst vieren wel wat ik nu wil?

Dan ineens gaat de telefoon
-Mam, wil je met me mee?
Gezellig samen, wij met ons twee-
Het klinkt zo vertrouwd en heel gewoon.

Op mijn hand flonkert een traan
De lamp weerschijnt, het lijkt een ster
Opschieten, straks is mijn dochter er
Om samen naar de nachtdienst te gaan.

Zo lopen we samen door de straat
We haken in, gaan zij aan zij
We schuiven in, in de derde rij,
Ik hoor hoe het orgel spelen gaat

Het is nu om mij heen niet meer stil,
De dienst gaat veel te snel dit jaar.
we horen die avond heel dicht bij elkaar
Zo op Kerstavond,dit is wat ik wil

Ik voel me ineens niet meer zo verloren
Mijn hart, net nog zo zwaar, voelt blij
Ik voel me zo vredig, ik voel me zo vrij
en zing het uit “Het Kind wordt geboren!”