Waar wij licht ontsteken
wordt ook de schaduw groter
ademloos kijk ik hoor ik
voel ik mee met de pijn
van al die levens uit het lood
dan sla ik dicht
om het verdriet
de bange vragen
zonder antwoord
om verloren dromen
om het verlangen naar
vrede in onze dagen
om dat verdriet afgetekend
tegen het licht dat
nooit meer dooft
roep ik Eeuwige
geef ons uw licht
wat is beloofd