Gods belofte

Er zijn zoveel vragen
met eenzaamheid en pijn,
soms zijn de dagen duister
en mist zij zonneschijn.

Toch blijft zij koppig hopen
op hemels morgenlicht,
dat uit de kimme wenkend
spreekt van een vergezicht

waarin verdriet geheeld wordt
en leed is afgedaan.
Het is dit zeker weten
dat haar stil voort doet gaan

Al gaat de tocht wat wankel
en lijkt de toekomst ver.
Toch …… in ‘t nacht’lijk duister
reist mee de Morgenster:

’t Geheim - mensen gegeven,
versluierd en verhuld -
wijst haar de weg ten leven
tot Alles is onthuld.