Meestal
met grote blijdschap
begroeten we nieuw leven,
om dit, op enig moment
met diepe droefheid
terug te moeten geven

Tussen
geboorte en sterven
passeren alle facetten
van dit gekregen leven
ervaren we duidelijk
    onze kwetsbaarheid.  

Onbegrip
doet eenzaamheid groeien
wanhopig bouwen we muren
om pijn te voorkomen
sluiten onszelf op
ivoren toren

Opgesloten
leven, is half leven
durf met Gods aanwezigheid
je muur biddend te slechten
om met Zijn hulp
weer compleet te worden
 
Geloof
in Zijn grote genade
dat Hij je geschapen heeft
en je mag zijn wie je bent
levend mens
in prachtige kwetsbaarheid.