Hoe dikwijls hoorden wij niet Zijn woord
die Hij Zelf tot ons heeft gesproken
hebben wij Zijn goedheid en gena gehoord
en toch onze eed aan Hem verbroken
aan al Zijn liefde hebben wij ons gestoord
aan Zijn wetten zijn wij vaak ontdoken.
Zijn schapen hebben allen Hem begeven
en brachten Hem voor het Sanhedrin
niemand zag in Hem het ware leven
erkende Hem als Gods Zoon evenmin
alle hoop leek op Golgotha prijsgegeven
en toch…., was Zijn dood ons gewin.
Steeds haalde Hij ons weer terug
als schapen uit Zijn grote stal
droeg ons dan telkens teder op Zijn rug
wilde ons steeds behoeden voor een val
sloeg tussen aard en hemel een brug
die tot in alle eeuwigheid wezen zal.
Als verre stem van overzee
in zacht en vriendelijk ruisen
gaan mijn gedachten mee
naar daar, waar die drie kruisen
roepen om begrip en vree
door Hem die in ons hart wil huizen.