Sta ons bij, Heer!
Hoe kunnen we opstaan
uit alle puin om ons heen?

De nachtelijke hemel
is gevuld van geschrei
van kinderen...
van dreigende wapens,
die inslaan...zo plots,
zo onvoorzien...

De stilte wordt elk moment
gebroken, vermoord, verraden.

Een wiegelied heeft hier
geen taal meer.
Kinderen verhongeren...
en sterven...

Troost ons, Heer!
We zijn de weg naar tranen
zo verloren.

We zien alleen nog de doden,
we roepen op de vermisten,
waar zullen we onze gewonden
verzorgen.?

Zorg voor ons, Heer!
Tot we weer onszelf
hebben gevonden...
Tot onze kreet om hulp,
om vrede in dit gespleten
land wordt gehoord.