“Vanmorgen in de dienst heb ik Uw woord gehoord Heer.
Het kwam opnieuw verrassend in mijn oren.
’t Was zo bekend, zo meesterlijk verteld….
het ging meer door mij heen dan ooit tevoren.
 
Wij  zijn toch zelf  zo vaak de priester of profeet,
we hebben allemaal  excuses en bezwaren.
Soms zijn wij de leviet, gaan met gesloten ogen
de wereld door, en denken dat U haar zal bewaren.
 
Het is maar één verhaal. Barmhartig was de mens,
als Samaritaan benoemd, die zwakken wilde dragen.
Vergeef ons Here God, als wij meer de profeet,
Leviet of priester zijn, de tijd verdoen met vragen.
 
Help ons om trots en hoogmoed steeds meer te verliezen,
en klaar te staan bij zwakken en zieken, in hun bedden……
Geef ook de olie van Uw Geest, de liefde van Uw hart,
wijs ons opnieuw de weg…..Blijf toch de wereld redden!”
                                            
 
(Lucas 10 : 33 “….doch een Samaritaan die op reis was, kwam in zijn
nabijheid, en toen hij hem zag, werd hij met ontferming bewogen!” )