De ik gerichte maatschappij,
kan niks met mij,
hoezo, samen delen,
het zijn er zo velen,
asielzoekers zeker,
steeds meer en meer,
wanneer keert
de rust eens weer?
Ben je zelf wel eens
vervolgd om je mening?
Gevlucht, als een opgejaagd dier,
komen ze hier,
en oke, het zijn er wel veel,
maar wat is mijn deel
in het oplossen van problemen?
Wij blijven zitten
waar we zitten,
en gaan gewoon
door met pitten,
het zal mijn tijd wel duren,
wat nou,
moeten ze veel verduren?
Eten, en drinken
van onze centen,
halen zij de krenten
voor ons uit de pap?
Hoe zat het ook weer?
Haalden wij niet zelf
de Turken in ons land?
Het vieze werk stond ons niet aan,
is dat dan wel humaan?
Scheefgegroeide verhoudingen,
dat is toch niet wat we willen,
moeten we eindelijk maar
eens bloot met de billen,
Gun ieder z’n plekje,
jij wil toch ook een eigen stekje?
Een goed beleid,
dat moet er komen,
ieder een plekje om te wonen.
Breken en delen,
dat is onze taak, een ingewikkelde en
belangrijke taak!!!!!!!!
Tineke Ebing
10 juni 2006