Hoelang nog
wordt het ware gevoel geknecht
de ijzige kreet gesmoord
het gegil om hulp
genadeloos toegedekt
mag wanhoop bloeien.
Hoelang nog
die uitzichtloze rij
met lege handen
die diepe geestelijke nood
in alle holle ogen
het is niet te verteren
en steeds weer
nieuwe wonden
door klauwen van het kwaad
Heer, stopt dit dan nooit.
Hoelang nog
blijft deze schepping zuchten
verminken wij
onze eigen oorsprong
door Uw liefde
ingeblazen.
Vervul mijn sterke verlangen
naar het nieuwe huis
dat stralend achter de wolken
wacht op mijn aankomst
waar Uw aangezicht
de geharnaste ziel
de vernederde liefde
voor altijd bevrijdt.