Als met het klimmen der jaren
de woordenstroom stil komt te staan
weten we dat wijst op een einde.
Hoe kijken we daar tegen aan?

Van een gezellige babbelaar
tot een ineengedoken mens.
Alle hartelijkheid en liefde
verdwenen, nog enkel één wens.

Wanneer komt er een einde
aan dit duidelijk voltooid leven.
Van eens een sprankelend persoon
tot een oud mensje dat zit te beven.

We hebben het moeilijk als een geliefde
zo gaat aftakelen en in stilte lijdt.
Soms in een moment van helderheid
zich over je bezoek aan haar verblijdt.

Vraag je zullen we samen bidden?
Kijken de ogen je vragend aan.
Er komt hierin een glinstering.
Ze heeft mij dus wel verstaan.

Langzaam vouwt ze haar handen,
buigt het hoofd en sluit de ogen.
Ik kijk op haar dunne grijze haren.
Voel in mijn hart een groot mededogen.

Welk een vreugde zal het straks zijn
om een vernieuwd lichaam te krijgen.
Weg met de last van zonde en verval
als onze dagen zich eeuwig aaneenrijgen.