Gedachten rollen af en aan
als kluwen, vol met vragen
hoe kan ik door het leven gaan
hoe kom ik door mijn dagen?

Soms weet ik even zelf niet meer
waarom ik ben geboren
de oude pijn doet nog zo'n zeer
't lijkt allemaal verloren.

Mijn doel lijkt soms zo heel ver weg
en alles lijkt verdwenen
maakt het nog uit wanneer ik zeg:
"Het licht heeft nooit geschenen?"

Dan ga ik tóch naar Jezus toe
vertel Hem mijn al mijn zorgen
ik zie Hem aan het kruis zo moe
Zich vechtend naar de morgen.

Ik werp mij aan Zijn voeten neer
En ik huil om al zijn lijden
Hij geeft mij toch het uitzicht weer
En zal ook mij bevrijden.

Mijn traan vermengd zich met zijn bloed
ik voel me zo verbonden
Hij maakt uiteind'lijk alles goed
omdat Hij werd geschonden.

Een diepe liefde raakt mijn ziel
Van Zijn geschonken leven
't maakt dat ik dankbaar voor Hem kniel
voor mij heeft Hij gegeven....

Annemarie Verdoes