Het leven is mij lief
liefde vult heel mijn leven.
Och, dat ik nog leven mag
om elke dag die liefde weer zo bruisend te beleven.
Want ik weet immers nooit, voor hoelang
ik nog tijd krijg om die liefde weg te geven
en zelf daarvoor ook nog iets terug ontvang.
Ik ben zo blij, dat ik weet
van wat nu "werkelijke liefde" heet,
die ik van oud' s al kende uit mijn kinderlijk verleden
en nu zelf doorgeven mag in mijn wereld van 't heden.
Oprechte liefde is nooit eenzijdig
is geven en nemen en dat wel zò veelzijdig.
Ik ervaar 't zelf wel als een grote deugd
dat eveneens door al die lieve mensen om mij heen
beleefd wordt als dé bron van ware vreugd.
Soms geeft het leven wel heel veel aan druk
dan voel je niet dat diepe intense geluk.
De liefde verliest dan ongemerkt zijn glans,
verdwenen in je leven is dan de balans.
De liefde wordt al doffer en vraagt dan
noodzakelijk om een duidelijk en glansrijk offer.
Ten tijde van die liefdepijn is het niet echt fijn
jouw leven te moeten heroverwegen, wat je leert
dat je soms een fout als een stinkende wond, met pijn
dan uit jouw eigen vlees moet worden gesneden.
Pijnlijke snoei brengt daarna dan onverminderd,
en nu door helemaal niets meer gehinderd
die liefde weer opnieuw tot grote bloei.
Echte liefde, komt je niet zomaar aanwaaien
maar vraagt ons om die breed uit te zaaien
in de grote wereld en direct om ons heen.
Door die liefde wordt de wereld weer mooi
en bloeit zij opnieuw als in eeuwigdurend lentetooi
en iedereen die dat dan ziet
is degene die er dan mede van geniet.
God heeft in Jezus zijn liefde getoond
wie daarin oprecht gelooft
wordt uiteindelijk genadig
met die liefde beloond.
-