er zat geen vuur meer in hun harten
monden gaapten leeg en droog
ze keken je aan met een leeg oog
kilte in hun aders speelde hen parten
ze waren thuis van alle markten
niets nieuws meer onder de hemelboog
geen argument dat nog zwaarder woog
er zat geen vuur meer in hun harten
toen sprokkelde Elia de zielen bij elkaar
maakte met twaalf stenen een altaar
en bad de Heer om vuur
Elia rakelde de harten op een hoop
vulde twaalf kruiken voor een waterdoop
de vlam verteerde alles op het juiste uur.
© L. Steenberghs
5 juni 2006