een leegte ontvluchten met
zoveel donkere muren
en mijn armen doen strekken
naar luisterende luchten
om de vullende verwachting
blindelings op te wekken
die tot in eeuwigheid zou duren
verdwaasd trek ik me op
langs dode takken
de handen geschuurd
nu vol met blaren
zocht de eenzaamheid te bedaren
die al bij aanvang van het leven
voor mij bleek ingehuurd