Vandaag jarig
al vroeg in tranenjarig en steeds meer dolend
door dag en door nacht
jarig en zo verdrietig alleen
dwalend
door tijd en ruimte
tassen en kasten,
verschoven herinneringen
teisteren haar pijnlijke hoofd
beleefd de zondag
als een ware rampdag
want niemand komt
en "iemand" is vaak te veel
troosteloos alleen
wanhopig vraagt ze
"hoe moet dat toch?"
het verdwenen overzicht
baart haar grote zorgen
"wat moet ik dan doen?"
van dagelijkse dingen:
sloten en sleutels,
liftknoppen, tv en telefoon
is de werking haar vervaagd
alles weigert dienst
verloren veiligheid
familie als houvast
die hoopvol komen
bedroefd weer gaan,
verdrietig zwaait ze gedag
mooie momenten
zijn toch zegeningen?
"en maar blijven tellen"
zegt ze verdrietig
"en, waar blijf ik dan?"
onze dierbare jarige
feestdag zonder plezier
met al haar kinderen
en naasten om haar heen
jarig en zo hartverscheurend alleen.