Ik huil om de stilte na jou bestaan.
Het verdriet dat er een afscheid was.
Ik huil omdat ik eenzaam ben nu je bent gegaan,omdat de dood me zo plots heeft verrast.
De zon en warmte op jouw gezicht.
Ik huil want je leefde intens en zo bezield.
Nu leef je verder in mijn gedicht.
Ik huil om jou door de dood gevangen.
Ik voel de leegte van het afscheid.
En huil om de pijn van eindeloos verlangen.
Alleen mijn tranen volgen jou in de eeuwigheid.

Ria Jacobs