Voel je, hoe je bent verweesd
Blijft achter, als een kind bedeesd
Weg zijn die sterke, goede schouders
Die jou als kind steeds wilden dragen
Stapje voor stapje, zo geduldig
Met zoveel liefde, zo zorgvuldig
Veel begrijpend, zonder vragen
En als je dan volwassen bent
En denkt het zelf wel aan te kunnen
Als ouders een gezin te runnen
Dan merk je, hoe je wordt gekend
Altijd betrokken, heel dichtbij
Met raad en daad, bij lief en leed
Opa of oma, die het wel weet
Steeds nog vol liefde, zij aan zij
En nu? Nu zijn ze er niet meer
Niet meer zomaar, om de hoek
Niet meer even op bezoek
Maar samen, samen bij hun Heer
En altijd gesloten in ons hart
Wetend dat zij zijn geborgen
In een nieuwe, grootse morgen
Een troost, nu rouw ons nog verwart
-
Soms kan het lot je zo hard treffen
Dat je schouders't haast niet dragen
Dat je't leed niet kunt beseffen
Het niet helpt naar't waarom te vragen
Momenten, blij en zonder zorgen
Je dacht er nauwelijks bij na
Altijd weer een nieuwe morgen
Met allen die dicht bij je staan
Een hechte kring, niet te doorbreken
Ouders, kind’ren met elkaar
’t Heeft altijd zo gewoon geleken
Maar't werkt nu zo wonderbaar
Nu de Heer zo bruusk besloot
Eén van die kring naar huis te halen
Hij komt als vijand, onze dood
Geen mens nog kon hem achterhalen
Ontredderd laat hij ons hier achter
Zo verdrietig, zo alleen
Niemand kan haast't leed verzachten
Je mist hem zo, waar moet je heen
Maar ook al is zijn plek op aarde
In jullie hechte kring nu leeg
Hij mocht zich bij zijn Vader scharen
Van Wie hij't eeuwig leven kreeg
En als't verdriet dat nu zo groot is
Straks iets minder schrijnend wordt
Besef je dat hij echt niet dood is
Maar jullie troost van naast zijn God
Houdt elkaar vast, zo hij het wilde
Blijf steeds naast je geliefden staan
En God die hem ten hemel tilde
Zal steeds samen met je gaan